Alfred Lela
Inkursioni i fundit i Kryeministrit Rama mund të jetë provokim, shantazh apo pjesë e atyre ndërhyrjeve që ai i quan ‘reforma’. Bëhet fjalë për vendimin e shpallur të enjten, që të ketë një stacion të ri televiziv të quajtur ‘TVSH Kuvendi’, i cili do të jetë transmetuesi i vetëm i seancave dhe punimeve të Komisoneve parlamentare.
Pra, një zbrazje të lozhave dhe mjediseve të parlamentit nga gazetarët, kameramanët dhe fotografët. Një dritare e mbyllur dhe një transparencë më pak.
Nëse nuk njeh rekordin e z. Rama në raport me shtypin, përshtypja e parë që krijohet është se ‘spastrimi’ vjen edhe nga një nevojë e legjislativit shqiptar për të punuar fort, qetë dhe pa ndërprerje për ‘punët e vendit’.
Por kjo është veç një pëshpërimë ‘suedeze’ në një vesh ‘turk’. Jehonat e forta të repertorit të Kryeministrit, në koncertin e tij të gjatë të përplasjes verbale me median, të bëjnë të mbyllësh veshët. Por, të hapësh sytë si para një rreziku. I cili shfaqet në këto shenja të hasura rrugës.
E para është gjuha e mbarsur me agresivitet e Kryeministrit, e lëshuar pa fre mbi fushat mediatike të cilat, edhe ashtu, nuk është se kanë mbjellë në orët e gjatë të transmetimeve, në bojën e faqeve apo cyberspace-in e internetit, ndonjë rezistencë ndaj tij. Shumica janë të dorëzuar, në gjunjë, me sytë përpjetë, në lutje, dhe me një thuajse ‘Ave Edi’ mes buzëve.
Edhe pse nuk i kanë dhënë shkas për dhunë verbale (shumicën prej tyre i ka në xhep), Kryeministri i quan të kazanit, të tepsisë, të blera, të shitura, katundare, etj. Kjo është një teknikë manipulative e nxjerrë prej ‘librit’ të Alastair Campbell-it, spin doctor-it të ish-Kryeministrit britanik Blair. (S’do mend, me mballoma shqiptare). Ka të bëjë me qoshëzimin e aktorëve mediatikë, duke i sulmuar dhe duke i vënë në faj, në mënyrë që ata të nisen drejt Kryeministrit nga pozitat e dikujt në gabim. Eshtë një teknikë që funksionon. Campbell në librin e kujtimeve ‘Vitet me Tony Blair’, përmend disa episode të ‘hu-karrotës’ me median.
E dyta është emërimi në krye të Kuvendit i një politikani, hijerënda e të cilit duket sikur ka dalë nga tragjeditë e Shekspirit. Kur ndërmend censorët komunistë të BS, Gjermanisë lindore apo Shqipërisë, të feks silueta e dikujt që duket si Gramoz Ruçi. Distanca e tij me median është hanibalektoriane. Mjafton një fakt: Ruçi është politikani i lartë me më pak intervista apo prononcime mediatike. Një profil i pastudiueshëm mediatik.
E treta është televizioni ‘kryeministror’ që ka hapur shefi i qeverisë dhe që bart logon kuq-e-zi ERTV. Nën këtë sigël ai transmeton intervistat që jep për Fevziun apo Ballën, dy studiot më të mëdha politike në vend, kryen ‘Komunikimet e javës’, takon fermerë e peshkatarë, puthet me milot etj. ERTV është dy gjëra njëherësh: gjetje dhe teprim. Prej kryeministrave zakonisht priten gjetjet në ekonomi dhe në politikë të jashtme, ndërsa teprime asnjë.
Teprimet nuk janë vetëm në stilin e shefit të qeverisë. Janë të tilla edhe ‘gjetjet’ e televizioneve shqiptare të cilat, si një kor bretkosash, këndojnë të enjten, në të gjitha pasqyrat e pellgjeve të tyre, guak-guakun e ditës parlamentare. Por, Tv-ve u lejohet ky teprim. Sepse shikuesi e ka në dorë komandën dhe zgjedhjen.
Kryeministri nuk duhet t’i futet edhe kësaj ‘reforme’. Sado estetizuese t’i jetë konturuar në kokë, interpretimi do e nxjerrë autoritariste dhe censuruese. Pa gazetarët, kameramanët dhe fotografët, punimet e Kuvendit, në seanca plenare apo komisione, do të na vijnë dyfish të filtruara.
Shqipëria do të na arrijë vetëm nëpërmjet lenteve ngjyrozë të ERTV.
Do të jetë një vdekje e ngadaltë e transparencës dhe e paskuintës, të cilat lejojnë lajme dhe figura të cilat pushteti nuk don që t’i shohim.
Ç’na mbetet veçse të propozojmë edhe sloganin e televizionit kryeministror?!
ERTV: Ra ky Ramë e (s)u pamë.
Financuar Nga Bashkimi Europian
