Alfred Lela
Ylli Rakipi ka rënë si meteor, disa herë, nga një televizion në tjetrin, vitet e fundit, duke provuar Ora News dhe News 24; pastaj ikje nga News-i për te Top Channel dhe sërish rikthim aty; për t’u larguar prapë nga Fanja, në një drejtim ende të paditur, por me siguri, drejt një logoje kundërshtare me Ramën. Të cilat, duhet thënë, kanë mbetur pak.
Ky fakt i fundit, pakësimi ose zhdukja e logove mediatike që e kundërshtojnë Ramën, është perceptimi që e ka shtyrë artikulimin e opinionit se Ylli Rakipi, bashkë me Adi Krastën, kanë ikur nga News 24 si pasojë e trusnisë së kryeministrit, apo më saktë të pushtetit, ndaj pronarit të televizionit, Irfan Hysenbelliut.
Që ky i fundit ka thënë se, mua nuk më bën dot presion askush, nuk do me thënë asgjë. Pushteti nuk bën, domosdoshmërisht, presion me forcë, por me benefite. Para benefiteve të gjithë burrat zbuten dhe, ndoshta, për këtë kryeministri është duke hequr nga Shkodra drejtorët burra për t’i zëvendësuar me gra. Sepse në politikë sot kërkohen burrnesha, me sa duket (kjo është ironi).
Një verigë të dytë i ka dhënë debatit, po z. Hysenbelliu i cili e ka përligjur me ‘diktatin e tregut’ vendimin për largimin e Krastës dhe Rakipit. Eshtë një tezë e rimarrë prej Henri Çilit, pas zhurmës që u bë për largimin e autorit të këtyre radhëve nga MAPO, dhe të Armand Shkullakut nga ABC News. Edhe Çili pat pretenduar, duke futur në këtë aksiomë rënëse edhe Zhejin, drejtorin e mëparshëm të MAPO, se drejtuesit që ai kishte zgjedhur nuk kishin përmbushur objektivat. Pra, ishin jashtë tregut.
Rimarrja e kësaj qasjeje nga pronari i News-it nuk e zhvlerëson atë, përkundrazi mund të rikthejë debatin se ‘cilin treg?’: tregun mediatik, politik, publik apo…?. Të paktën këta të tre janë tregje të ndryshme; ata mund të preken, por nuk përputhen. Në perceptim, çka përputhet është ideja se Sokol Balla, që ka ‘rrëzuar’ dy koka me zhvendosjen në News 24, ishte emisioni i vetëm rival i Opinonit të Fevziut. Nëse Balla e ka tregun, që kërkon Hysenbelliu, ai sjell po ashtu edhe një studio pak më të majtë në qëndrime se e Fevziut. Në këtë kuptim ndodh, me ndërhyrje ose jo, një vendosje balancash të fuqive, si komerciale, ashtu edhe editoriale.
Ajo që del tepër në zhvendsojen ‘2 për 1’ te News 24 është Ad Krasta i cili, edhe pse nuk e rivalizon Ballën, më shumë se një emision talk show të debatit drejtonte një platformë mendimi ose idesh. Krasta ishte, me mënyrat e veta, jo vetëm gazetar, por edhe një lloj intelektuali publik. Ai fliste një zë që ishte, jo vetëm i tij, por edhe i publikut. Gjë që u pa, qartësisht në monologun përmbyllës të emisionit, me sa duket të fundit, në News 24.
Nëse e pranojmë logjikën e tregut, të Çilit dhe Hysenbelliut, për Rakipin, Krastës na duhet t’i japim një tjetër, atë të publikut apo publikes. Siç ka dashtë fati, askush nuk mund t’i ketë të gjitha. Nëse Fevziu dhe Balla duket se kanë telespektatorë (edhe publikun e vet ndër ta), Krasta ngjan se ka publik (ndoshta pa treg në të).
Një televizioni që kërkon të bëhet markë, i duhet edhe kjo masa e çuditshme e quajtur ‘publik’. Përndryshe mbetet, asgjë me shumë se një kioskë llamburitëse që shet shumë, por nuk komunikon.
