Why the arrival of Meloni's "new" immigrants will ultimately remove Albania from the EU

By Genc Burimi 

Contrary to the theories of the Albanian government, which believes that by honoring Italy for hosting its immigrants, Albania finds good advocates for its European integration file, this process risks producing the complete opposite.

Under the impetus of Italy and France, the European Commission last month carried out a second revolution in EU legislation on undocumented immigrants. Albania has been selected as the first country for this experiment, which has catastrophic consequences for the country, multiplying by zero its chances of entering the EU in the future. If the EU one day integrates Albania, this will mean for Europe to re-enter its territory the clandestine people it had previously expelled to Albania.

In this article, we will briefly examine the evolution of European legislation that enables what will happen from now on in Albania and, in a second part, we will see how Albania's European integration dossier is compromised.

The evolution of European legislation on illegal immigrants: A relief for Europe, but a trap for Albania

The first European revolution was the establishment of “hot spots” at EU border crossings, such as in Greece, Italy, or Spain. The mission of these hot spots was to serve as “initial” reception centers for asylum seekers, filtering out immigrants who could consider applying for asylum and those who could not enjoy this “privilege” (such as those who had previously made such a request and had it rejected, or immigrants coming from countries considered “safe,” where it was not necessary to be allowed to apply for asylum).

Gjadri in Albania belonged to precisely this category of hot spot: a filtering center for those arriving by sea, to consider whether their asylum claim could be considered by Rome, and then to wait for the asylum application process to be completed. This practice failed, because Italian courts ruled that everyone who came to Albania had the right to seek asylum and, in this case, did not have to stay in a “filtering” center like Gjadri.

However, during this period, another phenomenon was becoming increasingly worrisome for Europe. The main problem for Europe today is no longer who is entering to seek asylum, as asylum applications have fallen across Europe (except in Poland, where Ukrainians are).

 The number one problem is how to deal with those who do not receive asylum. It is estimated that there are 8 million of them in Europe today, “un-asylum-eligible” and ineligible. Of the 100% deportation orders issued by European countries, only 15% have been executed.

Në këtë problematikë të re, që Italia e ka pasur prej kohësh dhe nuk gjen zgjidhje, një aleat i papritur i vjen asaj nga Franca. Pas rënies së qeverisë së partisë së Makronit vitin e kaluar, ekstremi i djathtë francez ka vendosur këtë çështje në qendër të programit të saj.

 Me premtimin se do të dëbojë 100% të klandestinëve nga vetëm 10% që aktualisht dëbon Franca, ekstremi i djathtë po fiton zgjedhje në Francë. Në këtë kontekst, ministri i ri i Brendshëm i Francës, për të kënaqur opinionin publik, vendosi të imitojë Donald Trump-in dhe të dërgojë klandestinët, në këtë rast algjerianë, me avion për në Algjeri.

Por, kur ata mbërritën në aeroportin e Algjerit, autoritetet algjeriane nuk i lejuan të zbritnin, ndonëse ata kishin pasaporta algjeriane. Kështu, Franca u poshtërua, pasi klandestinët u rikthyen dhe nuk ka më mundësi t’i dërgojë në vendin e tyre, që refuzon t’i pranojë. Këtë mundësi e ka vetëm Donald Trump, që kërcënon me taksa doganore dhe madje edhe me ndihmën e ushtrisë ndaj vendeve që nuk i pranojnë klandestinët e tyre.

Në këtë kontekst, ku e gjithë Europa po kërkon të bëjë si Trump me klandestinët, por nuk ka forcën për ta realizuar, Meloni dhe presidentja e Komisionit Europian, Ursula von der Leyen, së bashku me mbështetjen e Francës, janë bërë pionierë të revolucionit të dytë në legjislacionin europian, i cili do të ndryshojë gjithçka në të ardhmen. Plani është që, në vend të dërgimit të klandestinëve në vendet e tyre të origjinës, ata të dërgohen në vende të treta, dhe pastaj këto vende “tranzitore” të gjejnë zgjidhje me vendet e origjinës. Ky plan kërkonte një ndryshim të rëndësishëm legjislativ, dhe kjo ndodhi muajin e kaluar.

Ndryshimet në legjislacionin europian

Me një rregullore të miratuar më 11 mars, Komisioni Europian bëri dy ndryshime legale që hapin rrugën për realizimin e planit italian, që pritet të adoptohet nga e gjithë Europa.

Për herë të parë, hot spot-et që u konceptuan si qendra pritje për të filtruar kush mund të hyjë për azil në BE dhe kush jo, tani mund të shndërrohen në “Qendra Riatdhesimi” për ata që BE-ja kërkon të dëbojë, por që nuk mund t’i dërgojë dot në vendin e tyre.

Ndryshimi i dytë është edhe më i rëndësishëm. Edhe më parë, një klandestin që nuk mund të dëbohej në vendin e tij të origjinës mund të transferohej në një vend të tretë, por vetëm me pëlqimin e tij. Tani, ky term “në baza vullnetarizmi” është hequr, dhe çdo vend i BE-së mund të dëbojë një klandestin drejt një vendi të tretë, edhe pa pëlqimin e tij.

Shqipëria si eksperiment i BE-së

Në këtë kuadër, Shqipëria po bëhet eksperiment i parë për Europën për të dëbuar klandestinët nga rrugët dhe qytetet europiane në mënyrë legale. Nëse kjo funksionon në Shqipëri, Europa do të hapë një dritare shpetimi, duke i dërguar klandestinët në vende të varfra që mund të blihen me para. Shqipëria do të mbushet e para, dhe kur ky proces të realizohet, integrimi i saj në BE do të bëhet i pamundur.

The immigrants who will come to Albania will be clandestine, perhaps even criminals like the Algerians that France wanted to deport, and will stay in Albania for at least 18 months, or until their country of origin accepts them.

By accepting such an agreement with Italy, Edi Rama is definitively compromising Albania's European integration, only if the opposition wins the elections and denounces this agreement with Italy.

Because of these developments, Albania may be put on a visa for European integration. If Albania agrees to become a country that accepts clandestine migrants, this could mean that Europe, or more precisely Italy, will be more interested in Albania as a place to keep clandestine migrants outside the EU's borders than to integrate them within it.

In this way, Edi Rama is putting Albania in a surreal situation. Beyond the fine words about an Albania with a European passport, he is practically condemning the country to never enter the EU.