Flash News

OP-ED

Prodhimi i Foltores të cilit Basha duhet t’i trembet

Prodhimi i Foltores të cilit Basha duhet t’i trembet

Alfred Lela

Raportimet mediatike, dhe sidomos komunikimet jashtë kameras me eksponentë të degëve të Partisë Demokratike, e bëjnë të besueshme deklaratën e së martës mbrëma të Sali Berishës në Foltoren e Dibrës. Rreth 70 përqind e firmave të Kuvendit Kombëtar janë mbledhur. Një numër i tillë, edhe sikur të mos e lëvizë mekanizmin që i lejon Berishës ‘hakmarrje’ nëpërmjet forumeve, duke sfiduar Basha & Friends, bën një gjë tjetër, e cila në politikë, sidomos në atë aktualen, që lëviz me shpejtësinë e dritës e shtyrë nga perceptimi dhe imazhi, ka shumë rëndësi: Krijon simbolikë.

I thotë publikut, si atij demokrat, ashtu dhe neutralit apo socialistit se Basha ka vulën, por Berisha ka njerëzit.

Ka çdo natë, në studiot tona, përpjekje për të zhvlerësuar njërin kut në favor të tjetrit, por çka mund të thuhet për të dy është se, njëri të mbron në dyert e gjykatës, por tjetri e sjell gjykatën e opinionit publik te portat e tua.

Bashës i duhet të bëjë llogaritë, jo me Sali Berishën si dinosaur politik, por me simbolikën që po gjeneron Foltorja. Jo me mbështetjen e ambasadores Kim, por me heqjen e mbështetjes nga baza demokrate. Sigurisht, z. Basha ka të drejtë kur flet për llum. Pjesërisht të drejtë. Nëse Berisha thotë se 2/3 e kuvendarëve i kanë hedhur firmat, mund të thuhet se 2/3 e atyre që vijnë e falen te Foltorja e tij nuk janë llum. Mund ta shohësh në portretet, fjalët dhe gjykimet politike se ata janë shqiptarë të thjeshtë. Ndoshta jo të mirëartikuluar, por të vërtetë.

Është kjo përmasë e simbolikës, vërtetësia (apo, po deshe, edhe simulimi i saj), që po e ndihmon Foltoren e Berishës. Meqë Amerika është në mes të kësaj drame të familjes demokrate, ndoshta një krahasim me Amerikë do të vlente. Basha dhe Berisha janë si Jeff Bush dhe Donald Trump në fushatën e primareve Republikane të para 6 viteve. I pari i kujdesur dhe i tendosur, si një tel në shtyllë, dhe i dyti abraziv, i zhurmshëm dhe plot qëllimshmëri. Popullariteti i të dytit dhe fitorja e mëpasme janë tashmë pjesë e antologjisë politike amerikane.

E theksoj këtë dallim, jo për të njëjtësuar në profil Berishën dhe Trump, por për të thënë se demokratët duken të zvjerdhur me stilin pa stil të Bashës, ashtu si amerikanët me politikisht korrekten, me gjuhën e drunjtë, fjalorin artificial të politikanëve të mainstream-it të të dy anëve si Jeff Bush, John Kerry, apo të tjerë.

Berisha, me Foltoret, i ka futur frymë trupit komatoz të politikës. Mund të mos jemi dakord me disa prej tipareve politike të tij, por duhet të pranojmë dhe të shpallim se ai kthehet si një zhanër i munguar i politikes. I cili nuk ka të bëjë me mënyrën se si ai është, por me rikthimin e një reminishence, e një vetëdijeje se, Rama duhet mundur, mund të mundet. Procesi politik i nënshtrohet reminishencave dhe nga kjo duket se përfiton Berisha. Njerëzit e mbajnë mend kur Rama sfilitej, nga Doktori në pushtet, me tendën e madhe groteske në Bulevard dhe grevën e urisë në të, ku zhan’d’arkohej me zor Elisa Spiropali, apo refrenin e karminaburanës politike ‘hap kutitë, ose largohu!’.

Për t’u kthyer te Foltorja dhe nënprodukti i saj për kampin demokrat, simbolika prapë na vjen në ndihmë. Nëpërmjet dy shfaqjesh. Imagjinoni ditën kur 2/3 e firmave bëhen publike dhe flasin për një popull demokrat që ‘nuk e njeh’ kryetarin e vet. Kryetari mund të rezistojë, duke iu përmbajtur asaj që tha vetë, se nuk largohet nga drejtimi i PD nëse nuk e ka vendosur Zoti ta marrë.

Por, Foltorja me 2/3 mund të zhvendoset në oborrin e PD. Çfarë do thoshte një aksion i tillë për kryetarin e një partie që e ka sheshin para selisë të mbushur plot me njerëz që ia paragjykojnë vendimet dhe nuk ia njohin statusin? Një kryetar opozite që prej 8 vitesh drejton turma që bërtasin ‘Rama ik!’ dhe tani i duhet të përballet me turmën që dikur udhëhiqte dhe që shpall “Basha ik!’.

Ambasadoren Kim e ka në krah, por nuk besoj, edhe në i kërkoftë ajo, se do të dislokoheshin marinsat për të pastruar oborrin e një partie që e ka kryetarin në letër, por jo në thirrjet e shesheve.

Si kundrapeshë, Bashës i duhet të krijojë simbolikat e veta. Psalmeve politike të mbështetësve të tij nëpër studio, se Berishën ‘e kemi xhan, por më shumë duam Amerikën që e ka shpallur shejtan’, do t’u fiket temjani.

Si bij të historisë duhet ta dimë: nuk ka ndodhur kurrë që një lider të jetë ngritur, ose rënë, përveçse i marrë përpjetë apo teposhtë nga fuqia e një simbolike.

Berisha duket se e ka të vetën. Basha e kërkon në të gjithë vendet e gabuara. Leqeve të Hotit, për shembull.  

Të fundit