Flash News

OP-ED

Inceneratorët, një skemë mafia-politikë, apo më keq se kaq?

Inceneratorët, një skemë mafia-politikë, apo më keq se

Alfred Lela

Saga e inceneratorëve, rënia edhe e një deputeti tjetër në rrjetën e hetimeve dhe të akuzave, nuk duhet parë si një episod i radhës në zhvillimet politike dhe gjyqësore në Shqipëri. Alqi Bllako, një emër që i shtohet atij të ish-ministrit të Ramës, Lefter Koka, apo partnerëve në biznes Klodian Zoto, Mirel Mërtiri dhe Stela Gugallja, kanë pushuar së qeni incidente apo shfaqje sporadike të korrupsionit shtetëror.

Jo dhe aq për nga numri, por sidomos për nga implikimet, skema, shumat në lojë, interesat, trafiqet, dokumentacioni, ligjet e shkruara, të kaluara dhe të shkelura, dëshmojnë jo një kundravajtje ligjore apo disa, por një filozofi.

“Lëshimi” që u bën Rama të vetëve të korruptuar, sipas disave, apo distancimi prej tyre, duke thënë se duhet t’i marrin mbi vete kostot, dhe se nuk kanë të bëjnë as me të dhe as me Partinë Socialiste, është një teknikë shfajësimi, dhe i largohet thelbit.

Më së pari, duhet thënë dhe pranuar se listat janë vullnete ekskluzive të kryetarëve të partive politike, në këtë rast Ramës. Kush është në listën e deputetëve, sidomos ata në vendet fituese, kanë në një mënyrë a tjetër, si njohjen ashtu dhe bekimin e shefit të partisë. Duhet shtuar këtu se, edhe pse mund të aludohet për implikim të tij, sa kohë nuk ka prova, sa kohë asnjë prej të akuzuarve nuk flet në këtë drejtim, duke implikuar kryeministrin apo dikë afër tij në hierarkinë e qeverisë dhe partisë, mbetet e gjitha retorikë. Por, një element tjetër duhet theksuar. Ndoshta në formë pyetje. Çfarë ka ndodhur me sistemin e ngritur nga Rama që prodhon maestro të korrupsionit në numra të lartë? Aq më shumë kur ai është prijës i sloganit ‘nuk është njeriu, por sistemi’. Nëse kjo ishte e vërtetë për sistemin e Berishës, pse nuk është po aq e vërtetë për të tijin? Duhet një përgjigje sa kohë që nuk mund të pretendohet më, pas 9 vitesh, “fajin e ka Saliu”.

Dy janë mundësitë: ose z. Rama nuk e kontrollon sistemin të cilin kryeson, ose ai e di se çfarë është, por i ka dalë jashtë kontrollit. Jo në kuptimin se sistemi nuk e njeh për shef, por krijesa, frankenshtajni i saj, është rritur aq shumë sa ka shkuar përtej edhe lejuesit/skicuesit.

Skema e inceneratorëve ka ritheksuar dy të vërteta të vjetra, duke mos i dhënë udhë asnjërës prej tyre. E para është mbitheksimi i realiteteve, duke i quajtur emergjenca, në këtë rast mjedisi, dhe i dyti, krijimi i një ndotjeje tjetër, të një forme korruptive, dalë nga mitra e retorikës shpëtimtare.

Gjuha e Ramës ka krijuar jo rrallë fabula të tilla ku në buzë të apokalipsit ai mendonte, fliste dhe krijonte mekanizmin shpëtimtar. Nuk ka qenë në të gjitha i humbur dhe i dështuar, duke kujtuar këtu Rilindjen urbane, e cila pavarësisht teprimeve, shtampës estetike ku Erseka dhe Kruja duken njëlloj, ka funksionuar duke krijuar një siluetë urbane elegante. Atentati që krijoi emergjenca mjedisore dhe krijesa e skicuar për ta zgjidhdur atë, inceneratorët, janë megjithatë një njollë e errët e të tre mandateve të Qeverisë Rama.

Pavarësisht se sa, pavarësiht se kush, akuzat dhe arrestet, dokumentacioni dhe gjurma e shkeljes të çojnë drejt përfundimit se bëhet fjalë për një operacion të gjerë, i cili ka gjetur lëshime brenda filozofisë së qeverisjes.

Shto kësaj se, skema e përpunimit të mbetjeve vjen nga libri klasik i marrdhënies së politikës me mafian, rasti italian është më i njohuri, por jo i vetmi. Çfarë mbetet për të zbuluar në rastin shqiptar është, jo skema por dyshja. Implikimi politik është i qartë, me një deputet dhe një ish-ministër nën akuzë (pa harruar ata që fshihen aps tyre), por dilema është tjetër. A janë të pandehurit ‘civilë’ në këtë afire, mafia, apo ajo në fakt nuk ekziston dhe janë të mandatuarit me pushtet që i luajnë të dy rolet, edhe të politikës edhe të mafias.

Ky i fundit do të ishte sigurisht lajmi dhe skenari më i keq. Me siguri apokalipsi.

Të fundit