Pse 14 majin shqiptar na e paraqesin si danez?

Alfred Lela

Sali Berisha, dhe koalicioni që drejtoi, siguroi 38-përqind të votës në zgjedhjet e 14 majit. Humbja ishte dërrmuese megjithatë, dhe ajo duhet parë në sy nëse shpresa e ringritjes do t’ia hedhë sytë opozitës. Thënë këtë, siç gjinden fajet, që opozita i ka, duhen përmendur edhe fajet që nuk janë të sajat.

Deri në orët e pasdites së të hënës BF kishte siguruar 6 nga 59 bashki, pra 1/10 e zyrave në garë, duke mbajtur në ring ende Kurbinin dhe Kavajën, dy bashki të vogla, por domethënëse në rrethana si këto.

Humbja e Shkodrës është heshta më e madhe në kraharorin e shpresës opozitare për zotërim dhe krenari elektorale, por po kaq bien në sy territore të humbura që e lënë lëvizjen politike të Sali Berishës pa një qendër të madhe urbane. Tirana është tashmë një no story, no game; Durrësi u shfaq më i afërt në sondazhe se në jetën reale; Elbasani nuk erdhi me Luçiano Boçin, siç bëri në zgjedhjet e 2021, duke e bërë deputetin demokrat underdog-un politik më të kuotuar të atyre zgjedhjeve.

Me pak fjalë, Partia Demokratike e Berishës dhe PL e Metës, grumbulluar rreth koalicionit Bashkë Fitojmë, bënë ndoshta një ndër fushatat më të mira të 30 viteve, por korrën një nga rezultatet më të dobëta.

Kur flasim për fitoren dhe humbjen, për të qenë të ndershëm, duhet të flasim edhe për rrethanat. Nuk ka vlerë argumentative të molloisesh për humbjen opozitës në terma të tillë sikur beteja të bëhej, psh, në Danimarkë. Kur përdoren epitete si ‘shkatërrimtare’ apo ‘të turpshme’, ata që i artikulojnë, i kanë më shumë si emfazë për sentimentet e tyre anti-Berishë se sa si kompononte analitike.

Koalicioni ka marrë 38 përqind të votës. Çka, krahasuar me +50 të PS, nuk qëllon shumë, por gjithsesi diçka e thotë. Për shembull se, në fragmentet opozitare që pluskuan në qiellin elektoral të 14 majit, BF u legjitimua si e vetmja opozitë reale e pushtetit të Ramës. Tani, pyetja nuk mund të bëhet “si do të shkërmoqet ky 38 përqindësh?”, por si mund të ndërtohet mbi të dhe me të.

Strukturimi i debatit në terma të kataklizmës nuk është se dëmton Berishën, sa gjymton shanset e ngrijes së këtij 38 përqindëshi te respektueshëm në lartësi kërcënuese për pushtetin.

Nuk mjafton kaq. Me vend është të thuhet edhe se, ky 38 përqindësh u arrit në kushte pabarazie ekstreme. Kryeministri dhe shumica e tij zotërojnë çdo fije të pushtetit në vend dhe janë treguar bizantinë në ushtrimin e tyre, duke përdorur administratën qendrore dhe vendore, levat në sistemin e drejtësisë, lidhjet okulte me ndërkombëtarë, shantazhin fizik dhe verbal ndaj krerëve të opozitës apo mbështetësve të saj.

Nuk është rastësi se, edhe këtë herë, euro ra në nivelet më të ulëta në raport me lekun, dëshmi e injektimit në fushatë të shumave të mëdha.

Në këtë pabarazi monstruoze, opozita u mund por prodhoi një siluetë serioze në formën e një hiseje 38 përqindëshe në garën, jo vetëm për ekzistencë, por edhe si konkurente e drejtpërdrejtë e pushtetit. Ajo që ka mbetur nga Partia Demokratike (e vulës), jo vetëm nuk garoi në më shumë se 14 bashki, jo vetëm që nuk fitoi në asnjë prej tyre, por u kujtoi të gjithëve, edhe njëherë atë që komentatorët e pavarur politikë kanë përsëritur: ekzistenca e saj nuk është më shumë se konveniencë e pushtetit përkundër opozitës reale. Në të paktën 2 bashki kandidatët e PD-vulës i hoqën dy mandate të sigurta BF. Në 5 bashki të tjera koalicioni ka humbur me diferenca që shkojnë nga disa 10-tra në pak qindra vota. Një element tjetër, që duhet futur në llogari është edhe fakti se harta elektorale u bë sipas dëshirës së qeverisë, dhe si pasojë e kësaj opozita ka humbur të paktën 5 raste të tjera për të rritur praninë e saj në territorin e pushtetit vendor.

Këto janë fakte, jo opinione. Thirrja që faktin ta zëvendësojmë me dëshira vetjake, duke gjëmuar që të zhbëhet ky faktor opozitar e të krijohet një i ri, nuk prodhojnë realitet, por përsërisin fiction-in e një libreti që shkruhet në akull ose në qyngjet e komunikimit pro-qeveritar.

Edhe pasë thënë të gjitha këto, opozita nuk ka dalë mirë në zgjedhjet e 14 majit, por ajo meriton të kritikohet vetëm pasi i janë rreshtuar pengesat, jo vetëm të metat.

Për të metat, opozita e Sali Berishës duhet të mblidhet e të flasë hapur. Nëse nuk e bën vetë, siç shihet, e bëjnë të tjerët për të.