Flash News

KRYESORE

Për të gjithë ata që i quajnë ‘lokaliste’ dhe ‘periferike’ gratë që mbrojnë gratë

Për të gjithë ata që i quajnë ‘lokaliste’

Të jesh grua në Shqipëri është e vështirë, pavarësisht kënaqësive që merr gruaja kur sjell në jetë një qenie njerëzore, kur e thërrasin nënë, kur konsiderohet e barabartë në shoqëri dhe kur arrin objektivat e saj pa qenë e paragjykuar.

Të jesh grua do të thotë që ligji të jetë i “butë” kur i vrasin, kur i përdhunojnë, kur i provokojnë seksualisht, kur i rrahin, kur u rrëmbejnë fëmijët, sepse për këtë realitet femra është gjithmonë “një tjetër” me më pak vlerë sesa një send me vlerë që e ke në përdorim, dhe që mund ta shesësh, shkëmbesh dhe shkatërrosh jetën e saj. Kjo më së shumti ndodh në vendin tonë, por jo vetëm në Shqipëri.

Të merresh me feminizëm, pra të luftosh për të drejtat e grave, është e vështirë.  Në Greqinë e lashtë respektivisht në Athinë, ku demokracia kishte lëshuar rrënjët e para, gratë nuk u lejuan të votonin. Madje sipas tyre gratë dhe robërit jo vetëm se ishin të njëjtë, por dhe natyrshëm të nënshtruar. Nga lashtësia e deri në Revolucionin Francez, thuajse të gjitha shoqëritë patën një trajtim çnjerëzor ndaj grave, pa përjashtuar këtu as besimet monoteiste si: krishterimi, hebraizmi dhe islami që synonin ta ruanin patriarkalizmin. Në këtë vijë gjykimi edhe Papa Gjon Pali ll më 1988, pati deklaruar se “gruaja duhet vetëm të dëgjojë dhe se asnjë gruaje nuk i lejohet mësimi mbi burrin”. Ishte po kisha fajtore për djegien të gjalla të tetë milionë grave në Anglinë e shek. të 16-të.

Madje edhe sot, mbi katër milionë gra nëpër botë janë viktima të dhunës në familje. Në Kosovë, vetëm gjatë vitit 2017, kishte 1200 raste të dhunës ndaj gruas. Këto fakte tmerruese ma kujtojnë Hannah Arendt, e cila urrejtjen e mashkullit ndaj femrës e krahason me urrejtjen për çifutët. E femrat e çifutët, thotë ajo “nuk kanë mundur ta ndryshojnë këtë gjendje për mijëra vjet.

“Gjatë rrugëtimit të popullit tonë nëpër histori, gruaja shqiptare ishte pjesë aktive e të gjitha proceseve në mbrojtje të vendit dhe identitetit kombëtar. Heroizmi i mbretëreshës Teutë është shëmbëlltyra më e përsosur  e gruas shqiptare ndër shekuj. Femrat si: Donika, Bubulina, Tringë Smajli, Shotë Galica, Marie Shllaku, Xhevë Lladrovci etj, janë vetëm disa nga mijëra gratë shqiptare që u sakrifikuan për lirinë e atdheut. “Ato kanë qenë pjesëmarrëse në demonstrata, kanë protestuar në rrugë, kanë luftuar në radhët e UÇK-së, kanë qenë në politikë, por ato nuk i ka ditur Perëndimi dhe askush nuk i ka treguar”, thotë Anna di Lellio. Dhe jo vetëm kaq. Edhe 18 vjet pas përfundimit të Luftës në Kosovë, askush nuk u kujtua të përkujdeset për 20 mijë femra shqiptare të përdhunuara nga forcat ushtarake e policore serbe në Kosovë. “Duhet të jesh tepër mizor për t’ua kthyer shpinën këtyre grave”, thotë një gazetare. Përderisa autorja Anna Kim, në librin e saj “Kohë e ngrirë”, gjendjen e grave të përdhunuara e përshkruan si një “cak kur dhembja gërryen tërë qenien”, shkruan Elife Luzha në shkrimin e saj për gruan shqiptare dje dhe sot, aktivistja nga Kosova që i janë mohuar shumë të drejta në vendin e saj sepse është grua.

Megjithëse situata ka ndryshuar shumë, mentaliteti shqiptar për ata që mbrojnë të drejtat e grave është ende “i ndryshkur” nga patriarkalizmi. Ka nga ata që vijnë nga brezi i të rinjve që mbrojtjen e të drejtave të grave e quan “lokaliste” dhe periferike”.

Sepse jashtë ‘kufijvë’ të Tiranës dhe jetës së metropolit, ka akoma nga ato gra që dhunohen fizikisht, vuajnë nga mentaliteti dhe nuk mund të rendin pas ëndrrave të tyre, sepse është një opinion që i gjykon.

Të fundit