Flash News

Aksident te "Shkalla e Tujanit", kamioni përmbyset në mes të rrugës, plagoset shoferi

By pass-i i Vlorës, zvarritje punimesh dhe rritje kostosh

Milan pritet të heqë dorë nga transferimi i Granit Xhakës

Inceneratori jashtë funksionit, përfshihet nga flakët fusha e mbetjeve në Elbasan

Aksident në aksin Lezhë-Shëngjin, një i plagosur

KRYESORE

A do ta përmbytte Tan Mezja Durrësin?

Politiko 20 Mars 2018, 20:07

Gentian Gaba

Gjatë zgjedhjeve lokale të vitit 2015, për kënaqësinë e frekuentuesve të rrjeteve sociale, dhe pakënaqësinë e qytetarëve të lodhur me politikën e zamanin e saj të premtimeve në këmbim të hiçit; u hap një faqe Fejsbuku e cila promovonte një kandidat “atipik” për qytetin e Durrësit: Tan Mezen.

Personazhi durrsak është i njohur për frekuentuesit e botës zukenbergiane. Madje ai gëzon një numër aq të lartë ndjekësish, sa që mund të përkthehej edhe në një afluencë votash në ato zgjedhje (jo vetëm tiranët mund të zgjedhin një kalë në vend të një senatori, por edhe populli një kryebashkiak “atipik” për hir të zemëratës së gjerë).  

Ditën e djeshme, gjatë përmbyjteve, për një moment, edhe Tan Mezja do të ketë dashur që ajo shaka në rrjetet sociale të ishte realitet. Si Kryebashkiak, nuk do të ishte mjaftuar me parullën e tij të njohur kundër përgjegjësve të situatës, por do të kishte punuar me dashuri në dobi të qytetit të tij.

Sigurisht, kjo nuk ndodhi.  

Kandidatët e atyre zgjedhjeve ishin disi tradicionalë; dhe tradicionalisht për atë qytet, bashkinë e dytë më të madhe në vend, e fitoi personi që qeveriste prej dy mandatesh, Vangjush Dako. 

Një personazh fitues, nga ata për të cilët qëllimi justifikon mjetin, por në të njëjtën kohë mjaft kontravers. 

Akuzat ndaj tij kanë qenë të shumta, nga betonizimi i qytetit deri te tjetërsimi i votës, por ai ka rezistuar në mënyrë stoike përballë tyre. 

Po aq stoik qëndroi edhe ditën e djeshme, në të cilën, si shumë zona të tjera të Shqipërisë, qyteti i Durrësit u gjend nën pushtetin e ujit. Pamjet e shpërndara nëpër rrjete sociale goditën opinionin publik me atë që po ndodhte në qytetin bregdetar. Durrësi mori pamjen e Venecias, por balta dhe llumi nuk i shkonin aq sa i shkojnë kanalet qytetit italian. 

Pamjet ulëritëse u shoqëruan me një heshtje të madhe nga pushteti vendor dhe qendror. Ndryshe nga përmbytjet e mëparshme, ku të gjithë përfaqësuesit e mazhorancës, në të dyja nivelet, dolën për sfilatën tradicionale nën shi, këtë herë memecëria i goditi të gjithë.

Nuk folën dhe nuk dolën.

Nuk thanë çfarë ndodhi dhe pse ndodhi. Mesa duket, e kishin konsumuar këtë shfaqje përmbytjen e shkuar, atë të dhjetorit. 

Ndoshta nuk deshën të binin pre e dyshimit, është fakt i njohur që keqbërësit nuk kthehen kurrë dy herë te skena e “krimit”.

U zhdukën të gjithë, sidomos Dako. Ikën me shpresën se dielli do të dilte sërish dhe do të kishte bërë punën e tij (por edhe të tyre), duke tharë ujin që nuk ndalën dot.

Askush nuk priste që kryebashkiaku i Durrësit të ngrinte bastunin drejt qiellit, si Moisiu përballë Detit të Kuq, dhe të ndante detin nga uji i shiut, e jo më  të ndalte reshjet. Absolutisht, jo. 

Atij, dhe administratës së tij, i kërkoheshin dy gjëra shumë të thjeshta.

Ditën përpara përmbytjes, duhet të kishte dalë përballë qytetarëve të tij, nga të cilët paguhet, dhe t’i informonte se çfarë do të ndodhte në orët në vijim. Cilat ishin rreziqet e pritura nga intensifikimi i shirave; cilat zona ishin më të ekspozuara ndaj reshjeve; cilat ishin masat që do të merrte Bashkia; kur mund të dilnin qytetarët dhe cilat shkolla duhet të mbylleshin.

Diçka e thjeshtë, për të limituar disa dëme, jo të gjitha sepse ato duan kohë, dhe këtu vijmë te pika e dytë, puna.

Puna e thjeshtë, ndër vite, në shërbim të gjërave të vogla, të padukshme, por të qenësishme për jetën e një qyteti. Pastrimi i kanaleve kulluese, mirëmbajtja e kanalit të ujrave të larta, pra investime të dobishme, jo thjesht beton, palma dhe shkatërrim e rindërtim çdo dy vjet të rrugës së plazhit.  

Një politikan që ka 11 vjet në krye të një qyteti, tanimë duhet t’i dijë këto gjëra, dhe me shumë gjasa Dako i di mirë. Prandja heshti. Prandaj zgjodhi të mos merrej me qytetin ditën më të vështirë. Ato punë donin kohë, dhe fundja, kjo është hera e fundit që ai do të ketë këto funksione.

Vota e durrsakëve nuk i duhet më, prandaj nuk mund të prisnim heroizma urbane në dobi të një qyteti që (për)mbyti me duart e tij.

Dje, me siguri, edhe Dako do të ketë dashur që Kryetari i Bashkisë të ishte Tan Mezja.

 

 

Të fundit