Flash News

Berisha vlerëson Ilir Ikonomin dhe Beqir Sinën: Zëri i Amerikës i rezistoi edhe censurofilisë së çmendur të viteve të fundit

Rekurs në Gjykatën e Lartë, Meta kërkon lirimin nga qelia

Vranë dhe grabitën 89-vjeçarin, Prokuroria e Fierit dërgon për gjykim tre autorët

Rrëzohet kërkesa, Ilir Beqaj mbetet në burg

PS-PD arrijnë dakordësi, mandati i Vullnet Sinajt shkon në ‘Kushtetuese’

OP-ED

Meta-Salianji, përpjekja për të zhbërë të drejtën për retorikë të kundërshtarit politik

Politiko 23 Tetor 2024, 13:53

Meta-Salianji, përpjekja për të zhbërë të

Alfred Lela

Si asnjëherë më parë, kritikët dhe kundërshtarët e opozitës në media, ranë dakord se arrestimi i ish-Presidentit Meta ishte një tejkalim i dhunshëm dhe pa shije, jo vetëm i kompetencave policore dhe ligjore. Eshtë e rëndësishme të theksohet fakti se, kjo sjellje nuk është çështje stili dhe as mase, por shpjegon se si pushteti del mbi shtetin dhe urdhri mbi ligjin.

Edhe pse joprofesionalizmi banditesk i policëve të maskuar, na bëri me dije se, në Shqipëri, shpagimi është më i rëndësishëm se procesi, ne duhet të ndalemi këtu sepse pas kësaj fshihet një rrezik i madh.

Si në rastin kur policët po shpaguanin veten (i ka sharë Meta), si kur po shpaguanin shefat e tyre në ministri, apo edhe nëse po e bënin për Dumanin dhe Ramën, me të cilët kryetari i PL është mbërthyer në beteja retorike (sharje), shkelja mbetet.

Rreziku që ky brutalitet sjell, së pari nëse nuk identifikohet dhe pranohet, dhe së dyti nëse nuk kundërshtohet, është alarmant për çdo operator të hapësirës publike në Shqipëri, nga politikanët e deri te analistët apo aktorët e shoqërisë civile.

Protagonistët e sistemit të drejtësisë, nëse nuk thellohen dot në ‘krime intelektuale’ të pushtetit, duhet të ravgojnë fort në atë se çfarë është një aktor politik. Për definicion, një protagonist i politikës është një aktor i retorikës, pra ai ka ligjërimin, të folmen, narrativën si instrumentin e parë të shfaqjes dhe të përballjes me dhe në hapësirën publike. Këtë instrument e përdor brenda një kornize të madhe, që quhet liria e shprehjes. Retorika brenda lirisë së shprehjes vjen dhe takohet me një përmasë të tretë që është stili i atij/asaj që e bart apo e bën retorikën, gjë që ndryshon nga individi në tjetrin sipas formimit, prejardhjes, ideologjisë, misionit etj.

Pasë siguruar këtë nocion, i bie që Ilir Meta është arrestuar në atë formë për stilin e tij retorik, brenda lirisë së shprehjes, si aktor politik. Pra është një arrestim absurd dhe banditesk. Është si të arrestosh, në tejkalim të çdo protokolli policor dhe ligjor, Donald Trump-in i cili para pak ditësh tha publikisht se, për herë të parë e kuptoi se edhe burrat mund të kenë menstruacione kur pa Tim Walz (kandidatin demokrat për zv/President). Apo për mijra batutat dhe deklaratat e tij që, edhe këta të SPAK, GjKKO dhe Policisë duhet t’i kenë parë (nëse nuk i kanë lexuar) nëpër meme (të përkthyera edhe në shqip).

Ku qëndron rreziku për politikanët dhe çdo aktor tjetër të hapësirës publike pas ‘precedentit Meta’, të vendosur në mënyrë banditeske nga Policia me urdhra prej tjetërkund? Thjesht fare: krijon një aparat censure dhe autoncensure ndër ta, pasi kanë regjistruar në subkoshiencë atë që i ndodhi Metës. Në këtë mënyrë, jo vetëm komunikimit publik i është zhbërë instrumenti kryesor- retorika, por edhe i ka dalë kundër precedenti. I njëjti precedent mund të përdoret nesër kundër Ramës kur të mos jetë në pushtet. Do të ketë gjithmonë policë që në zellin e idiotit lëshohen vrik pas çdo fërshëllime të padronit të radhës, duke mos ditur të ndajnë urdhrin nga ligji. Do të ketë gjithmonë shpagues profesionistë, që nuk e ndajnë dot pushtetin nga shteti.

Një i tillë u dëshmua psh ministri i Brendshëm kur, për herë të dytë, mori anën e dhunës policore dhe (çka është gallatë) e bëri këtë duke përdorur retorikën politike. Pra, të njëjtin instrument për të cilin ndëshkon dhe godet Metën, ia njeh të drejtën vetes ta përdorë pa kufi. Automatikisht, këtu biem në përkufizimin e një shteti autoritar apo diktatorial: Ti nuk i lejon kundërshtarit tënd të njëjtat mjete të lirisë. Nuk ka përkufizim tjetër për diktaturën, për të gjithë ata që hapin sytë kur u thua se vendi po rrëshqet në gropën e saj.

Edhe deputeti i PD, Salianji, është një dëshmor i retorikës politike. Ai ka folur dhe ka pësuar. Ai ka marrë fakte të provuara apo të dhëna të konceptuara prej tij si fakte dhe i ka bërë publike me anë të retorikës. Për këtë është në burg.

Ata aktorë politikë dhe mediatikë në anën e pushtetit, janë në të drejtën e tyre të mos e pranojnë këtë përkufizim, por duhet të rrinë gati, sepse fara e precedentit është si e gramit. Ngulmon dhe mbin me egërsi dhe shpeshtësi edhe kur ti pandeh se e ke shkulur.