Flash News

Drenova prison police officer arrested for bringing drugs and illegal items into cell

Lavrov: NATO is risking self-destruction with new military budget

Kurti and Vučić "face off" tomorrow in Skopje

Construction worker dies after falling from scaffolding in Berat

The prosecution sends two Korça Municipality officials to trial

OPINEWS

15 years Bishop in the service of the poorest

Politiko 2021-09-22 16:36:31

15 years Bishop in the service of the poorest

By Elidon Dodaj

If his fame had been visible, or the media had followed him, we would have been surprised that everyone for the great generosity (generosity) that comes from the heart of a person that most people have known from the media for criticism constructive, strong and sometimes poignant messages to politics and the people. I am writing to you about a Catholic priest, bishop, today the Metropolitan Archbishop of Tirana - Durrës, a fatherthat everyone would want to know up close. He always hears these words after friends, known and unknown, meet him. Monsignor George Frendo, or Father Gjergji as many believers, but not himself, call him everywhere - I believe he heard the voice of God and obedience to the Church when he chose to dedicate a part of his life to the Catholic Church in Albania, and exactly the Archdiocese of Tirana - Durrës. In his memoirs and writings, he tells us how he came to Albania for the first time and did not even think that he would find an Albania that he had heard. But, after that first visit, the Dominican dressed in his white robe, that often the citizens while walking on the street have stopped and thought that he is not the pope himself, would touch every corner of Durrës through the swamps to the coast, visiting family for family, becoming a member of them,

Have you ever encountered reading books, listening to music or watching a movie, where jokes and epic sayings take place to concentrate, such as sermons, homilies, speeches, conversations of Monsignor Frendos, in religious celebrations, office meetings, meetings and conferences. He, beyond the baggage of an intellectual, wants me to understand even the last one. Sometimes the wise sayings he uses seem too difficult especially for a large part, but he lately utters the words and messages that very, very few people have dared and dare to speak in our society.

During an interview, as he was preparing to speak about the questions, he asked the journalist to make the questions as clear as possible, because he wants the answers to be the same. I am the shepherd of God, announce the Good News, I am not a politician - we pray that politicians listen to the voice of the people, who have entrusted their vote and they will be their voice and only then our Albanian people will progress. And before the interviews start well, in the middle of his routine, the screen is full of books, the laptop is turned on, writing and answering every e-mail, the mobile phone that does not stop; does not want to leave anyone unanswered. Open, yes, a bishop, who welcomes every day in his office dozens of people of all walks of life and never rejects anyone, obedient and advisory. To the question of when you will rest, his answer is ready:

Që prej tre vitesh Imzot George Frendo tashme është shtetas shqiptar, por edhe pa qenë i tillë, ai që prej ditës së parë që shkeli tokën tonë e ka konsideruar veten si në familje, sepse shpesh kujton se edhe ai vjen nga një familje e madhe, po si jo e varfër sidomos gjatë fëmijërisë së tij, ku shumë shpejt ngelet jetim dhe peripecitë nuk kishin fund derisa arriti të arsimohej. Në kohën kur ai lindi e disa vite me radhë jetoj po të njëjtat vështirësi që pjesa më e madhe e familjeve shqiptare ka kaluar – e për Imzot Frendon, varfëria më e madhe sot është zbrazja e Shqipërisë. Ishte viti 1997, ku të gjithë dëshironin të iknin, të largoheshin njëherë e mirë nga Shqipëria, ai së bashku me bashkëvëllezërit e tij dominikan, zgjedhin të zbresin në Durrës, pikërisht për tu shërbyer besimtarëve që kishin zbritur asokohe kryesisht nga malet e thella të Mirditës, e krejt veriut. Për banorët e kësaj zone padre Gjergji, u bë babai jo vetëm shpirtërorë, por edhe ai që u ndryshoj jetën të gjithëve. I vetëm me vëllezërit e tij dominikan punuan aq shumë që familjet e periferisë së Durrësit të fitonin dinjitetin që po zvenitej në atë kënet. I dashuruar pas studimeve që në fëmijëri, kurrë nuk pushoj duke kërkuar tek miqtë e tij që tu mundësohej të rinjve nga familjet në nevoje studimet, që ato një ditë të jenë të zotët e vetës, komunitetit dhe vendit. Gjë të cilën Imzot Frendo e bën edhe sot e kësaj dite si arqipeshkëv në ndihmë të studentëve të arqidioqezes së tij. Për të dioqeza është familja e tij, pa ta ai ndjehet i humbur e larg tyre.  

Në përvjetorin e tij të 50-të si prift, pas një kohë të gjatë iu rikthye lexuesve me nje libër me përmbledhje duke e titulluar “Bisedoj me miqtë e mi”. Imzot Frendo në fjalën e tij të parë si ipeshkëv u drejtohet popullit: “Të jem ipeshkëv nuk do të thotë të kem një karrierë, një punë, një profesion, por është një mundësi e re për t’i shërbyer Zotit dhe popullit sipas gjurmëve të Krishtit”. Pas 15 vitesh ai vijon ta ketë si lajtmotiv këtë fjalë së bashku me moton e tij “Bariu dëgjoftë zërin e deleve”, ashtu i urtë duke kërkuar për çdo dele të humbur, e cila dëshiron të kthehet sërish atje ku ka nisur udhëtimin.

I dashur nga të gjithë, por aq i dashur edhe nga bashkëvëllezërit e tij të krishterë, ortodoksët, ungjillorët, po aq i dashur edhe nga myslimanët e bektashinjtë, shumë i dëgjueshëm edhe nga ata që besojnë apo jo, ateist apo teist, të gjithë të vëmendshëm për të dëgjuar nga urtësitë e tija. I zgjedhur përgjatë këtyre viteve si kryetar i Konferencës Ipeshkvnore të Shqipërisë, kryetar i Këshillit Ndërfetar të Shqipërisë, ai nuk i ka ndalur asnjëherë kritikat, por edhe vlerësimet në të mirë të popullit e të vendit tonë Shqipërisë. “Kishat tona janë të mbushura plotë me të rinjë” – shprehet shpesh Imzot Frendo. Nuk e ka thjesht tek Kisha Katolike, e ka tek populli ynë shqiptar, i cili është një popull i ri, e ai ka njëfarë frike kur e thotë këtë sepse gjithmonë sheh se si kjo rini çdo ditë e më shumë po zgjedh largimin, emigracionin si zgjidhje të vetme. Ai shtron pyetje të fuqishme drejtuar shoqërisë sonë: “Kush kujdeset për të varfrit… punëtorët?” Na kujtoj se: kur do të bëhet një protesta kundër korrupsionit…, apo në mbrojtje të të varfërve… kush e vret mendjen për të varfrit? Kujt i bëhet vonë? Imzot Frendo, e njeh shumë mirë realitetin tonë ai di të të tregoj se si varfëria ka kapluar shumë familje. Madje duke na kujtuar se si familja shqiptare rropatet për të paguar çmime astronomike për qirat, afrofet e ujit, e dritave… Janë të panumërta çështjet që ai dëshiron e ngre zërin çdo ditë duke iu drejtuar atyre që janë zgjedhur, “nga të cilët varet e ardhmja e shumë njerëzve të mjerë”. “E nëse je i varfër? Kujt i bëhet vonë?! “Nuk është puna ime” të përgjigjen. “Xhepi im nuk ka miq!” ashtu i ka thënë një kirurg një pacienti të varfër – shkruan Imzot Frendo në librin e tij.

Thank you Monsignor Frendo, that in these 15 years as a bishop you have served not only the Catholic Church in Albania, but our whole country by raising your voice, the voice of those who are speechless, that one day with God's help, the dignity that belongs to everyone in our Albanian society. As the ancient Albanian greeting says: May God increase your power, may He bless you!

Latest news