"He was beaten to death to fight": Father's account of his dead son in Russia

In early November, 19-year-old Russian recruit Andrei Lazhyev died in a hospital in Sevastopol, the region where the Russian fleet is located in the Black Sea.

This region is part of the Crimean Peninsula, the Ukrainian territory annexed by Russia in 2014.

The recent death of this young man, a recent graduate, was recorded a little more than four months after his recruitment into the Russian army.

He was officially said to have died of a brain haemorrhage, according to documents reviewed by Radio Free Europe.

His parents - who have not been allowed to see Andrei since he was hospitalized - have never been told how or when their son was injured, and have yet to receive his body.

But they have their own dilemmas about how he died. They suspect that Andrei was beaten while being pressured to sign a contract with the Russian Ministry of Justice, which would allow him to legally engage in Russia's war in Ukraine.

In late September, less than a month after Andrei informed his parents that he had completed all military training in Russia and was moving with other recruits to the Crimea, he called to tell them that he was lying in the hospital.

"He didn't even know exactly where he was," Nikolai Lazhyev, Andrei's father, told Radio Free Europe.

"He just said that they all lived in tents, in a big field, with mountains around. He said that he felt very bad and constantly complained of nausea".

The parents of the 19-year-old conscript, who live in Russia's northwestern region of Karelia, have approached the local conscription office in hopes of finding out where their son is stationed and why he is hospitalized.

"The military commissar raised his hands and said that he does not have access to information about where his recruits are," said Lazhyev.

"Once they didn't even communicate with us."

The parents later learned that Andrei was released from the hospital and moved, on October 6, to Armjansk, a town in the north of Crimea.

Since then, the parents have had no information about their son.

Then, on October 23, Nikolai was contacted on social media by a man who claimed to be Andrei's roommate at the hospital.

This man told Nikolai that Andrei was hospitalized in Sevastopol around October 8 and was in serious condition – unable to walk or see well, and was vomiting constantly.

During the call, this roommate gave the phone to Andrei, who told his father that he lost the phone and doesn't remember what happened to it or how he ended up in the hospital.

Kur shoku i dhomës ua ka dërguar prindërve një fotografi të Andreit, ata kanë qenë të tronditur.

“Ne nuk e kemi njohur në fillim. Pamja ka qenë e tmerrshme”, ka thënë Nikolai, duke shtuar se djali i tyre ka qenë rreth 100 kilogramë kur është rekrutuar, ndërsa në fotografi është dukur sikur të ishte më pak se 60.

“Menjëherë kam nisur të telefonoj spitalin. Mirëpo askush nuk më fliste”, ka thënë Nikolai.

“Dua ta di diagnozën e djalit tim. Njëra prej mjekeve ka thënë se ajo mund të flasë vetëm për ‘autoritetet kompetente’”.

Nikolai nuk e ka mësuar kurrë emrin e mjekes – askush nuk është identifikuar në telefon.

Kur kanë kërkuar ta vizitojnë Andrein në spital, prindërve u është thënë se nuk mund të shkojnë pa një leje speciale. Ata kanë tentuar të marrin leje, por pa ndonjë rezultat.

“Nuk kemi arritur të sigurojmë marrëveshje askund, pasi zyra në Karelia nuk ka pasur informacione se Andrei është shtruar në spital”, ka thënë Nikolai.

“Ne as nuk e kemi ditur se në çfarë njësiti është ai".

Më pas familja e ka kuptuar se Andrei i është nënshtruar një skanimi në tru, më 21 tetor.

Dy ditë më vonë, prindërit e tij janë kontaktuar prej një psikiatri, i cili u ka thënë se nuk është zbuluar ndonjë dëmtim i brendshëm dhe që Andrei është transferuar në një pavijon psikiatrik.

Gjendja e Andreit, siç është thënë, ka qenë rezultat i trumës psikologjike.

“Ata më kanë thënë se Andrei nuk ka dashur të luftojë dhe në një pikë ka pësuar krizë nervore”, ka thënë Nikolai.

“Ata e kanë quajtur ‘sindroma e mallit për shtëpinë’”.

Mirëpo psikiatri ka thënë se ka vërejtur shenja të dukshme të rrahjeve në trupin e Andreit, sipas Nikolait.

Familja ka pasur kontakt me Andrein, përmes telefonit, deri më 26 tetor.

Pas asaj date, shoku i dhomës u ka thënë prindërve se Andrei është dërguar në një dhomë për kujdes intensiv.

Nikolai ka arritur të kontaktojë me një punëtor mjekësor, i cili e ka trajtuar të birin, dhe më pas i është thënë se Andrei ka pasur edemë cerebrale dhe hemorragji.

Pavarësisht kësaj, Nikolai kujton se i është thënë që djali i tij mund të ketë nevojë “për disa ilaçe”, dhe që Andrei është në duar të sigurta, pasi spitali ushtarak ka “gjithçka”.

Në diskutime të mëtejme me autoritetet spitalore, prindërve të Andreit u është thënë se ata nuk mund ta vizitojnë qendrën sepse Sevastopoli është në zonën e luftës që zhvillon Rusia në Ukrainë, mirëpo mjekët janë zotuar se ai do të evakuohet në një zonë më të sigurt.

Evakuimi nuk ka ndodhur kurrë – familjes i është thënë se gjendja e Andreit është shumë serioze.

Më pas, më 1 nëntor, Nikolai dhe gruaja e tij kanë siguruar dokumentet e nevojshme për ta vizituar spitalin, mirëpo ka qenë shumë vonë.

Të nesërmen, sa kanë qenë në aeroportin e Moskës, për t’u nisur për Krime, ata kanë marrë vesh që Andrei ka vdekur.

Prindërve u është thënë që të kthehen në Karelia, dhe përgjatë kthimit të tyre në shtëpi, ata kanë kontaktuar sërish autoritetet ushtarake lokale për të mësuar se çfarë ka ndodhur me djalin e tyre.

Nikolai ka thënë se zyrtarët i kanë thënë që asnjëri prej rekrutëve lokalë nuk është dërguar në rajonin ushtarak të Armjanskut, ku është transferuar Andrei.

“Unë ende nuk e di çfarë ka ndodhur me Andrein”, ka thënë Nikolai.

“Gjëja më e vështirë është kur shihni gjithçka, por nuk mund të bëni asgjë”.

Më vonë, kanë nisur të qartësohen gjërat. Një burrë, që e ka prezantuar veten si komandant, e ka kontaktuar Nikolain përmes Telegramit.

Pa e bërë të ditur emrin apo titullin që mban në ushtri, burri e ka dërguar një fotografi të certifikatës së vdekjes së Andreit, e cila ka treguar se ai ka vdekur prej “edemës cerebrale, hemorragjisë së brendshme të trurit”.

“Ka qenë e shkruar, e zeza në të bardhë”, ka thënë Nikolai, duke thënë se dokumentet kanë treguar se diagnoza është ditur një muaj para se të vdiste Andrei.

“Pse ka ndodhur kjo ënjtje e trurit, nuk dihet”, ka thënë Nikolai.

“Djali im ka qenë në prag të vdekjes mbi një muaj, dhe ata nuk kanë raportuar asgjë. Nëse ai do të evakuohej, mendoj se do të ishte gjallë [sot]”.

Teksa kthehet mbrapa në kohë, Nikolai nuk mund të harrojë momentin kur Andreit i është kërkuar vazhdimisht të nënshkruajë kontratë me Ministrinë ruse të Drejtësisë, pavarësisht hezitimit të tij.

Ligji në Rusi – i cili parasheh shërbim të detyrueshëm ushtarak për dy vjet - thotë se rekrutët nuk mund të angazhohen për të luftuar jashtë shtetit.

Kjo nënkupton që në teori, ata që janë mobilizuar për ushtri, nuk mund të luftojnë në Ukrainë.

Aneksimi i paligjshëm i Gadishullit të Krimesë, nga ana e Rusisë, më 2014, dhe pretendimi i Moskës që katër rajone në lindje të Ukrainës janë tani pjesë e territorit rus, kanë rritur shqetësimet se hapësirat në ligj mund të shfrytëzohen për të dërguar rekrutët për të luftuar në këto rajone.

Një tjetër mënyrë është që rekrutët të nënshkruajnë një kontratë me Ministrinë e Drejtësisë, që i lejon ata të luftojnë në Ukrainë.

Ky fakt, bashkë me thashethemet që disa rekrutë detyrohen me forcë që të nënshkruajnë kontratë për shërbim ushtarak, e ka shtyrë Nikolain që të dyshojë se djali i tij është rrahur në tentim e sipër që të nënshkruajë kontratën.

Kur Andrei e ka kontaktuar atë më 21 shtator, për t’i thënë se është në spital ushtarak, Nikolai ka thënë se djalit të tij i është bërë presion i madh për ta nënshkruar kontratën.

“Çdo ditë. Kontrata, kontrata, kontrata”, ka thënë Nikoi, duke e cituar të birin.

“Unë vetëm i kam thënë: Mos e nënshkruaj. Ai nuk e ka nënshkruar”.

Megjithatë, Nikolai ka thënë se “ka informacione që ata e kanë detyruar me forcë që ta nënshkruajë kontratën, duke e rrahur. Nuk mund ta përjashtojë këtë”.

Nikolai, vetë ish-ushtarak, ka thënë se pas vdekjes së Andreit, nuk mund t’iu besojë më autoriteteve.

“Nuk mund të kem besim më, nuk mundem, kaq”, ka thënë Nikolai.

Ai ende nuk ka marrë dokumente zyrtare prej Ministrisë së Mbrojtjes sa i përket shërbimit dhe vdekjes së djalit të tij.

Kërkesat për informacion kanë mbetur pa përgjigje dhe trupi i Andreit nuk është kthyer ende në shtëpi.

These factors have influenced Nikolai to conclude that his son is dead after being pressured to sign the document to fight abroad.

"I'm afraid that's what happened," Nikolai said.

"My doubts are strengthened by the fact that no one explains anything. No one tells the truth"./rel