Flash News

Video/ Kodrat e Dukatit përfshihen nga flakët, zjarri përhapet me shpejtësi mbi fshat

Tragjedi në Teksas: 59 të vdekur dhe 27 vajza ende të zhdukura pas përmbytjeve shkatërruese

VIDEO/ Zbardhet përleshja mes bandave në Greqi, 12 të arrestuar, mes tyre edhe shqiptarë

Jepte para me fajde dhe kanoste njerëzit, arrestohet nënkomisari në Elbasan (EMRI)

EMRI/ Drogë dhe armë pa leje, arrestohet i riu në Durrës, nën hetim bashkëpunëtori

OP-ED

A mund ta shpëtojë Taulant Muka qeverinë e Blerina Gjylametit?

Politiko 4 Nëntor 2018, 20:34

A mund ta shpëtojë Taulant Muka qeverinë e Blerina Gjylametit?

Gentian Gaba

Taulant Muka, mjek dhe shkencëtar, është një enfant prodige që i ka krijuar mjaft andralla botës së akademikëve shqiptarë, duke ekspozuar një plagë të hershme dhe të turpshme, atë të plagjiaturës në punimet shkencore. J’accuse e tij, midis emrave të tjerë, çorri maskën e dy eksponentëve të mazhorancës aktuale, Ervin Demos në qeveri, dhe Blerina Gjylametit në Parlament. Deputetja dhe pedagogia socialiste zgjodhi ta “hajë turpin me bukë”, duke mos reaguar në mbrojtje të punimit të saj shkencor. Zv. Ministri i Arsimit zgjodhi rrugën e dorëheqjes.

Vakancën e krijuar në këtë dikaster, Kryeministri e zgjidhi me një rokadë mjaft teatrale; vendin e të larguarit Ervin Demo e mori ai që u bë shkaku i largimit, Taulant Muka. Zgjedhja e Ramës dhe pranimi i Taulantit provokoi mjaft reagime, jo nga ana e mbështetësve të mazhorancës, por të atyre që kishin gjetur tek i riu një benjamin. Simbolin e një të arsimuari në Perëndim, i cili ishte kthyer në Shqipëri për të thënë disa të vërteta mbi një sistem të atrofizuar, si ai i arsimit të lartë, dhe po ashtu një kritik të besueshëm dhe konstruktiv të një qeverie që ai vetë ka etiketuar si “qelbësirë”.

Nga e mërkura ai është pjesë e qeverisë që anatemonte, jo pa i kërkuar fillimisht falje “qelbësirave”; e cila, për më tepër, mbahet në këmbë edhe nga vota e Blerina Gjylametit, “kopjacja” që ai ekspozoi. Nga pozitat e reja, Taulanti premtoi se do të vijonte betejën e tij, por nga skanimi i qëndrimeve të mbajtura deri në këtë moment kuptohet se betejën e ka fituar mecenati i tij politik, Rama. Për Kryeministrin, futja në vathë e të riut zhurmëmadh, përfaqëson një gjetje shumë simpatike, e cila çarmatos sulmuesin, dhe ndjekësit e tij. Sigurisht, me pranimin e Taulantit miratoi ekzistencën, në kabinet dhe në mazhorancë, të atyre që kanë kryer plagjiaturë, por kjo nuk e dëmton aspak; pasi aspak nuk u dëmtua nga precedentë më të rëndë, si futja në Parlament e Bashki të njerëzve me rekorde kriminale.

Ajo që nuk është thënë, dhe që oferta ndaj zv. ministrit thotë, është gjesti prej të dëshpëruari, i cili vendos një person të njohur vetëm në botën digjitale, edhe pse në dukje me një cv të mirë, në krye të një reforme që Nikolla dhe stafi i saj nuk kanë kryer dot në pesë vite. Ndërsa për Taulantin, duke përjashtuar oportunizmin ala “mors tua vita mea” (vdekja jote jeta ime), pranimi i ftesës kryeministrore ngjason më shumë me rënie të kauzës së tij. Përtej pretendimeve naive, sipas të cilave sistemi mund të ndryshohet nga brenda, ose mund të bëjë më shumë nga ai post sesa nëpërmjet denoncimeve mediatike; një tridhjetë e pesë vjeçar, pa peshë politike dhe pa eksperiencë në korridoret e errëta të saj, me shumë gjasa do të përdoret si imazhi simpatik i një ministrie që ka dështuar prej pesë vitesh takimin me reformën.

Dyshimet për këtë i gjejmë te ndryshimet në qasjen e tij ndaj problemit. Jo vetëm duke mohuar veten, e duke u pajtuar me vizionin “kush i gjuan me gurë shtëpisë, ikën”; por sidomos duke hequr nga akuzat e fundit për plagjiaturë emrat e përveçëm, që aq shumë e kishin ngritur besueshmërinë e tij. Për të fituar besimin e atyre që u ndihen të tradhtuar nga zgjedhja e tij, Taulanti flet për pagën e majme në Perëndim, apo sukseset që e prisnin si shkencëtar. Mirëpo në shkencën e re ku ai punon, atë politike, njerëzit nuk gjykojnë mbi si do të duhet të ishin gjërat, por si ato realisht janë. Dhe, nga kjo pikëpamje, ajo që kanë parë nga Taulanti janë piruetat prej politikani, dhe jo prej shkencëtari.

Në këtë shoqëri, të prerë në besë jo pak herë dhe në pamundësi për t’i dhënë një çek të bardhë, barrën e provës e ka Taulanti. Ndoshta do t’i surprizojë të gjithë, sikurse i surprizoi me postin e ri. Atëherë djali plëngprishës do të pranohet sërishmi. Nëse ndodh e kundërta, e nga pozitat e kolegut të Blerina Gjylametit mbyll sy e gojë, surpriza nuk do të jetë dhe aq e madhe. Thjeshtë do të jetë kthyer në një nga bijtë që kanë ngrënë revolucionin e tyre. Fatkeqësisht, këtu te ne, nuk janë pak.