Pse fitorja e Trump e kalon PD nga mbrojtja në sulm

Alfred Lela

Parathënia që ‘First Lady’ Linda Rama i kishte ujdisur përkthimit shqip të autobiografisë së Kamala Harris-it, dhe ideja për ta promovur librin në ditët fill pas shpalljes së pritshme të saj si President/e e 47-të e Amerikës, ishte vetëm njëra prej stolive që ‘Komisioni socialist i festës’ kishte përgatitur në Tiranë.

Një shtab elektoralo-mediatik, nën drejtimin e n/kryetares së Bashkisë, Romina Kuko, ishte ngritur në Partinë Socialiste natën e 5 nëntorit për të pritur me triumfalizëm, shampanjë dhe fishekzjarre zgjedhjen e se preferuarës së socialistëve të Ramës. Në një lidhje direkte të Kukos me emsionin “Open”, përkujdesja e saj për të mos e shprehur hapur mbështetjen për Harris (në rast të çdo eventualiteti), përzihej me dy detaje interesante. Kuko e pranoi se shtabi socialist merrte të dhëna në kohë reale nga shtabi i zv/Presidentes Harris ndërsa në shpinë të saj lëviznin të rinj që, gjatë kohës që ajo fliste konsumonin pije ose ushqime.

Ishte mjedisi i një feste që nuk përfundoi si e tillë. Diku në orët e para të mëngjesit, ashtu siç mbështetësit e Harris ikën të trishtuar nga Howard University në DC, edhe mbështetësit e saj në Tiranë lanë ‘shtabin e festës’.

Socialistët, pavarësisht idesë plot me iluzione se Rama “e ka rregulluar me Trump se do t’i japë Sazanin”, nuk e durojnë dot Presidentin Republikan. Ata do të donin, dhe po prisnin, që të zgjidhej Kamala Harris. Jo se e njohin atë, apo se ia çmojnë politikat dhe prirjet për Shqipërinë apo rajonin, por se ishin të sigurt për lidhjet e forta të mikut të shefit të tyre Rama, Alex Soros me Kamalën dhe kampin demokrat. Sidomos pas martesës së Soros Jr. me Huma Abedin, një stratege dhe këshilltare e kahershme e elitës demokrate në Amerikë.

Për të kuptuar se socialistët i humbën shpresat dhe i ulën armët e ‘shtabit të festës’ në Tiranë, mjafton të dini se Romina Kuko refuzoi të lidhej sërish me emisonin “Open” të mërkurën në mbrëmje kur presidenca Trump ishte një fakt i certifikuar.

Me siguri, porosia nga ‘qendra’ ka qenë: nëse nuk gëzojmë dot për Harris, nuk na lejohet as të shprehim mërzinë për Trump.

Në këtë kuptim, kapitulli i socialistëve me Shtëpinë e Bardhë dhe favoret ekstra-institucionale duke përdorur dorën e Alex Soros në derën e 1600 Pennsylvania Avenue, duket i mbyllur. Derikur dhe nëse do të gjendet një sekser tjetër, socialistët duhet të mjaftohen vetëm me ëndrrën e ishullit të Sazanit që kalon nga firma e Ramës.

Nëse një kapitull është mbyllur, është hapur një tjetër. Për Partinë Demokratike. E mbijetuar pas një përpjekje të përqendruar trans-nacionale, partia më e madhe e opozitës po përjeton një lehtësim të ligjshëm pas rezultatit spektakolar të Trump.

Emërimet e Presidentit të zgjedhur, të paktën në fazën e parë, i japin të drejtë. Lee Zeldin, ish-kongresmeni aq i zëshëm në komisionet e Kongresit për non grata-n e Sali Berishës, disa herë i pat kërkuar Sekretarit Blinken llogari dhe fakte për dizajnimin e ish-kryeministrit shqiptar. Trump e zgjodhi që në ditët e para si shef të EPA-Agjencisë së Mbrotjes së Mjedisit, pozicion në rangun e një Sekretari (ministri) duke patur parasysh vëmendjen që merr mjedisi, sidomos në rrafshin e përplasjes mes të majtës dhe të djathtës për naftën, energjinë e rinovueshme, makinat elektrike apo konvencionale, shpimet në Alaskë, ngrohjen globale etj.

Edhe zgjedhja e pritshme e Sekretarit të Shtetit, zëvendësuesit të Blinken, që zyrtarisht parashikohet se do t’i shkojë Marko Rubios, por në prapaskenë po lobohet edhe për Ric Grenell, në çdo rast është një emërim që favorizon opozitën e djathtë. Rubio është pasardhës i kubanëve të larguar nga terrori komunist i Kastros dhe, rrjedhimisht me një vesh më të ndjeshëm për retorikën anti-komuniste. Narrativa e Grenell është tashmë e qartë në Tiranë: sikur asgjë tjetër ai e ka thënë publikisht se gjatë punë së tij si shef i shërbimeve inteligjente amerikane ai nuk ka parë asnjë provë dëmtuese për Sali Berishën.

Edhe përzgjedhjet e tjera, si ajo e Stephen Miller, shef kabineti për politikat, një skifteri të kauzave anti-liberale, dhe sidomos Elon Musk, flasin për një prirje të qartë të administratës Trump. Miliarderi Musk mund të konsiderohet, bashkë me Viktor Orban në Hungari dhe Sali Berishën në Shqipëri si një nga tre njerëzit kryesorë të retorikës anti-Soros në botë.

Mund të thuhet me siguri se Shtëpia e Bardhë e katër vieteve të ardhshme është qartësisht anti-Soros.

Ky konfiguracion i ri politik në Washington thotë shumë teorikisht. Praktikisht, e çliron Berishën dhe PD nga të luftuarit në ‘frontin perëndimor’. ‘Armiqtë’ amerikanë kanë humbur dhe non grata shndërrohet sakaq nga një certifikatë me shtysa ideologjike dhe politike, në një vendim që mund të shfuqizohet me mjete të procedurës, pra një burokraci.

Sepse, duhet thënë, nëse i heq mantelin politik, non grata e Sali Berishës bie bashkë me Blinkenin si Sekretar Shteti dhe forcën e Soros në Shtëpinë e Bardhë.

Kjo dijeni i lejon Partisë Demokratike që, nga sot e deri në zgjedhjet e ardhshme e në vijim, të dalë nga pozicioni mbrojtës e të luajë në sulm.

Nuk është pak.