Koloreto Cukali
Ajo që ndodhi te Unaza, në thelb nuk dallon shumë nga ajo që ndodhi më 21 janar. I vetmi ndryshim ishte që me 21 janar, protestës së njerëzve të lodhur me keq-qeverisjen e Berishës iu patën shtuar dhe kohortat e dhunshme të gangsterëve të opozitës së asaj kohe. Gazi lotsjellës, shkopinjtë e gomës, policia e armatosur si për luftë, ishin të tëra aty.
21 janari na nxori në rrugë për një aferë korrupsioni… një bllok me 700 mijë euro. Për Unazën, askush nuk doli në rrugë për korrupsionin, edhe pse “blloku” këtë radhë ishte 40 milionë euro.
Me 21 janar mediat kryesore na nxitën të dalim në rrugë. Te Unaza, mediat kryesore na kishin përgatitur me idenë se, ata që protestojnë aty janë ‘zaptues toke’, që ata i kishin marrë paratë, e ku di unë. Mediat e Astirit bënë çmos të na bindnin, ku tërthorazi e ku drejtpërdrejt, herë duke gënjyer vetë, herë duke cituar gazetarë të blerë, e shpesh duke u bërë megafonë të mashtrimeve të pushtetit, që ata njerëz e meritojnë atë që po u bëhet.
Por çështja e Unazës nuk është çështje pronash. Trajtimi i saj si ‘zbythje e zaptuesve’ është narrativa e Veliajt dhe e Ramës. Rama u kishte premtuar atyre të Unazës dhe gjithë “zaptuesve” të tjerë që do ua legalizonte pronat, vetëm për t’u marrë votat. Rama, nuk ka në plan të kthejë tokat e askujt, madje, sapo ka ngritur një Korporatë për t’ua sekuestruar “me shtet” pronat e ligjshme tërë pronarëve të bregdetit e për t’ua dhënë 2-3 miliarderëve që parapaguajnë kesh.
Pra, aty shteti nuk ishte për të çuar në vend shenjtërinë e pronës. Përkundrazi, ishte aty për të zbatuar me dhunën e armëve një projekt që na grabit të gjithëve.
Unaza, nuk është çështje prone, dhe ata njerëz nuk u sulmuan se ishin “zaptues”, por sepse u futën si pykë (për hallin e tyre) mes një afere korruptive.
Më 21 janar u vranë 4 vetë. Astiri mund të kishte vrarë po aq, rastësia ndihmoi që mos kishte fatalitete. Pas 21 janarit policia ndoqi nëpër rrugica demonstruesit dhe i shoqëroi në rajone. Aktivistët e Astirit, ata njerëz që vendosën të ndihmojnë kauzën e Astirit u rrasën brenda me dhjetëra. Armiku i Qeverisë u kap e u fut brenda: pedagogu Ervin Goci.
Por, gjëja më e rëndë e Astirit dhe e 21 janarit nuk janë as të vrarët e të plagosurit, as gazi lotsjellës, as mediat e turpit e as cinizmi i qeverisë. Më e rënda është urrejtja e atyre që ndenjën në shtëpi ndaj atyre që protestonin.
Habitem e trishtohem se sa shumë njerëz filluan të përsërisin argumentet cinike të furnizuara nga Qeveria e Bashkia: ata janë zaptues, po nuk u shembën ato, si do bëhet Unaza? Më 21 janar, pati njerëz që u ankuan pse protestuesit dogjën palmat. Te Astiri pati njerëz që u ankuan pse bllokohej rruga. Te Teatri përsërisin argumentin cinik “duam Teatër të ri”. Çdo argument, për t’u tërhequr mënjanë e për të mos parë të vërtetën ose hallin e të tjerëve në sy.
Unë do doja që këta muaj të kishim patur një debat publik, për të kuptuar cilat janë prioritetet e demokracisë tonë të dhunuar; ku qëndron kjo protestë në raport me shoqërinë dhe qeverisjen e keqe; a ka rëndësi që Strasburgu në raste të tilla u jep të drejtë qytetarëve të Unazës, etj.
Por, debat nuk ka. Jo vetëm sepse ky debat mund të bëhet vetëm nga një anë, ndërsa ana tjetër është artileria mediatike frankiste e Qeverisë dhe Bashkisë.
Debat nuk mund të ketë, sepse si sot, si më 21 janar, nuk ka publik për debatin publik. Ka vetëm njerëz që gëzojnë kur shohin që ata që protestojnë, medemek “zaptuesit”, u dhunuan, mposhtën, zvarritën, poshtëruan nga më i forti.
Duket sikur te Teatri po afron “1939-a e Madridit”. Mund të tentojnë ta pushtojnë me policë, me gaz lotësjellës e me shkopa gome.
Fryma në shesh është e njëjtë, “¡No pasarán!”.
Ne do bëjmë çmos ta mbajmë.
Shqipëria jonë do ishte më e mirë, nëse ju dilni nga shtëpia ditën që fashizmi do na vijë te porta, ose, të paktën, nuk gëzoheni me cinizëm.
Cinizmi i qenve të rrahur.
Financuar Nga Bashkimi Europian
