Flash News

Riatdhesohen 13 shqiptarë nga kampi i ISIS në Siri

Përfaqësues të ‘Rithemelimit’ në PPE, Berisha: Nuk ka pasur ftesë, do shkojnë 4 deputetë

Nesër zgjidhet Kryesia, Berisha mbledh sot ‘Rithemelimin’: Shqyrtojmë kandidaturat

Grekët bëjnë ‘kurban’ çamët për integrimin, për detin ‘heqin qafe’ Metën. Rama aprovon në heshtje

Konflikti në familje përfundon në vrasje, ndërrojnë jetë babë e bir në Kosovë

OP-ED

Aeroporti, hotelet dhe alpinisti: Si Shqipëria ngrihet kundër vetes

Politiko 10 Maj 2022, 17:43
Aeroporti, hotelet dhe alpinisti: Si Shqipëria ngrihet kundër vetes

Alfred Lela

Shqipëria u bë me aeroport në vitin 2005. Them ‘u bë’ për të ngritur dallimin mes një barake në mes të një fushe, përreth së cilës kullosnin lope, që shërbente si aerodrom deri atëherë, dhe një projekti modern, që edhe pse i vogël në parametra ishte i respektueshëm. të paktën estetikisht dhe higjenikisht. Prej javësh, diçka në atë ishull normal po noton drej anormalitetit. Formën e plotë do ta shohim kur të mbyllet ‘riformatimi’ i aeroportit, por disa ndërhyrje shqetësuese mund të vërehen që tani. Për shembull, shndërrimi në parko-sipas-dëshirës i hapësirës me bar që përkufizonte parkingun dhe trotuaret e aeroportit. Kjo vjen ose nga ideja për të fituar, pra kur nuk ka vende në hapësirën e dizajnuar administratorët lejojnë të parkohet përmbi trotuar dhe në bar, ose është futur në punë stili shqiptar ‘i fisit’. Pra, është prona jonë dhe ne, apo të afërmit e të preferuarit tanë, mund të parkojmë kudo.

Duhet mbajtur parasysh një gjë: edhe pse është nën menaxhim privat aeroporti është pronë publike dhe përfaqëson imazhin e Shqipërisë dhe shqiptarëve. Aq më shumë kur e kemi pagëzuar në emrin e një njeriu të mirë të fisit tonë, Shën Terezës.

Ciladoqoftë arsyeja, megjithatë, të kthyerit e makinave në drerë apo zëvendësuese të lopëve të dikurshme që kullosnin në apo përreth aeroportit, është një mjerim më vete. Ka edhe një ndërhyrje tjetër gjithaq të ashpër, që ka të bëjë me ngushtimine hapësirave vertikale të aeroportit, më saktësisht uljen e kulmit (tavanit) të lartë deri dje, me sa duket me qëllimin e  një kati të dytë. Tirana do të jetë së shpejti i vetmi aeroport në Europë me lartësinë dyshme-kulm sa ajo e një apartamenti tipik shqiptar. Për vende-pritjen shqiptare para udhëtimeve në lartësi, kubeja e qiellit, të cilën imitojnë të gjitha aeroportet e botës, do të bjerë së shpejti. Me sa duket nga ndërhyrja bruale me hekure e beton, Rinasi i së nesërmes do t’i ngjajë sallës së pritjes së të burgosurve në një institucion riedukimi amerikan.

Fatkeqësisht, aeroportin e ka nën menaxhim një grup i fuqishëm shqiptar, Kastrati, dhe duke qenë se në stemë ka Skënderbeun dhe në menaxhim një prej kartolinave të Shqipërisë, aeroportin e vetëm ndërkombëtar të saj, do të pritej prej bordit të kompanisë në fjalë që të shihte përtej hundës së shkurtër të përfitimve financiare dhe ta respektonte këtë simbol që i është dhënë në përdorim. Duke qenë se nuk është i tiji, si një apartament me qera, ai nuk mund ta kthejë më keq seç e ka marrë. Pritet madje ta kthejë më mire, sepse e ka marrë për të fituar, jo për sevap publik. Mbetet gjithashtu për t’u parë se si do të shfrytëzohen hapësirat që do të krijohen me ngushtimin e kubesë. Do të jenë ato në shërbim të konsumatorit shqiptar dhe të huaj që përdor aeroportin, apo më shumë hapësira tregtare.

Një rast i dytë që lidhet po me turizmin dhe sensin e biznesit të kapitalistit shqiptar është rritja stratosferike e çmimit të hoteleve në prag të ndeshjes finale të Europa Conference League, mes Romës dhe Fyenordit. Miq të huaj më kanë shkruar, dhe ndoshta edhe ndonjërit prej jush, thuajse me alarm për një rritje të çmimeve, e kuptueshme në raste të tilla, por jo në atë nivel. Ethja për të rritur çmimet e dhomava të hoteleve me 5 apo 4 yje, por nuk meritojnë me shumë se 3 apo 2, do të ketë efektin bumerang. I pari do të jetë kontrasti negativ mes cilësisë së dhomës dhe çmimit. Të huajt që vijnë për këtë rast në Tiranë janë tifozë futbolli, por jo budallenj. Ata e dinë se ky është një kurth tregtar në të cilin, edhe pse mund të pranojnë të bien nga halli nuk do ta mirëkuptojnë. Për pronarët e hoteleve kam një këshillë: ruani dhomat! Tifozë futbolli të mllefosur nuk kanë pse sillen mirë kur e dinë se janë manipuluar në çmim. Dhe nëse nuk sillen mire, pronarët e hoteleve nuk do të kenë kujt t’i ankohen. Të paktën publiku nuk do ketë dëshirë t’i dëgjojë (është, sigurisht, gjithmonë mundësia e imitimit të ‘trimërisë’ së Kokëdhimës së Bregut).

Rasti i tretë lidhet gjithashtu me turizmin, por ka një fund tragjik. Një alpinist gjerman ka humbur jetën përgjatë kalimit Valbonë-Theth. Ka rënë në greminë, në një ngjarje deri diku të ngjashme me atë ku jam përfshirë vetë para disa muajsh. Po e risjell ndodhinë sepse mora vesh nga të njohur në Valbonë se është kërkuar ndihma e Njësisë së Kërkim-Shpëtimit nga Kosova. Kjo pasi në mungesë të mjeteve dhe ekspertizës tanët nuk mundeshin ta gjenin alpinistin e rrëzuar. Është një skenë që më përsëritet para sysh, sepse e kam parë vetë para pak kohësh. Njësitet e specializuara mbërritën pas 7-8 orësh, ndërkohë që policitë e Komisariateve të Pukës dhe Mirditës pas pesë orësh. Këta të dytët nuk kishin asnjë mjet. Madje edhe të veshur ishin më keq se fshatarët e zonës. Këto janë vetëm episodike krahasuar me ato që kemi parë në tragjedinë e tërmetit, kur kërkohej nëpër rrënoja me sqepar. Megjithatë, pyetja mbetet: pse nuk kemi ne një forcë Shpëtim-Kërkimi të aftë dhe profesionale, e cila të na bënte të ndiheshim edhe krenarë edhe të sigurt? Nëse përgjigja është se jemi të varfër, kujtoni sa budalliqe bëhen çdo ditë me para publike, dhe sa të tilla shpenzohen në thuajse trille qeveritare për koncerte, festa e gjepura të ngjashme.

Këto tre raste, që ndodhën në harkun shumë të shkurtër të vetëm një jave, ma kujtuan dëshpërimin e vendit tim, një Shqipërie që ngrihet kundër vetes. Sepse, nuk e lënë të dalë mbi veten. Kjo do të kishte një çmim, i cili nuk paguhet sot dhe as dje, dhe nuk ka si jep fruta sot apo nesër.

Ai çmim përfundon gjithmonë si fitim në xhepin e dikujt. 

Të fundit