Lila ynë dhe Mihajloviç i Minishengenit

Nga Gent Çela

Futbollisti i kombëtares Andi Lila, ndoshta nuk e kishte menduar një tjetër përballje me futbollin serb, pas ndeshjes Serbi-Shqipëri në vitin 2014.

Këtë herë, në arenën mediatike ku sëkëndejmi kufirit u bë lajm dëbimi i Lilës nga fusha ku ai lindi si talent.

Në një vend normal, ndoshta fusha në fjalë mund të mbante krenare emrin e një ish futbollisti të kombëtares. 

Emri Andi Lila, ka vend të posaçëm në historinë e futbollit shqiptar, sportit që përflak e zgjon patriotizmin tonë të përgjumur tek kalamendet kryesisht vetëm kur luan kombëtarja jonë e futbollit.

Një kronikë për të, me xhirime nga fusha ku lindi, padashur shërbeu për të kuptuar zezozën e ndasive ku Shqipëria (jo kombëtarja e futbollit) është zhytur, aqsa një punonjës sporti nga Bashkia Kavajë, ultra vires, pëtej kopetencave, kërkoi që Lila të linte fushën (bash si një arbitër që të nxjerr nga loja) dhe xhirimet të ndaleshin.

Me urdhër nga lart, nga kryebashkiaku, Lila nuk kishte të drejtë të shkelte në fushën e tij dhe mori “kartonin e kuq” se qenkësh bërë pjesë e Partisë Demokratike.

Pushteti i “komandantëve” të vegjël lokalë e provincialë, anonimë e të pavotuar që buron nga monisti gjysmëperëndi i pagëzuar spiropallshëm, i jep guximin harbut çdo rrogëtari plot jerm politik, të shkelë mbi këdo që guxon për të shpresuar.

Matanë kufijve të Shqipërisë Natyrale, behu lajmi se kryeministri i Shqipërisë, përmendej nga futbollsti i famshëm serb, ku i pari i kishte shkruar një sms dashurie të pashoq, në një situatë të vështirë shëndetësore të dytit, Siniša Mihajlović.

Emër ky i famshëm në futboll, aq edhe në skenën nacionaliste si mbështetës i kasapit Arkan.

Njoh sportistë, artistë, mësues, mjekë, me kontribute të paçmuara, të cilët meritojnë mirënjohje të pafundme nga shteti e shtetarët tanë. Shumë jetojnë në kushte trishtuese, ndoshta sepse kontaktet e tyre nuk i kanë kryeministrat e minishengenit.

Kthimi i Shqipërisë në hambar propagande tolotarizmi, ku gardhet e propagandës së trashë dhe të paefektshme për mendje normale por jo për shpirtskllavë drejtorucësh, rrezikon amnezi kolektive që sheston dreqësisht dritën për ditë më të mira.

False consciousness, vetëdija e rreme, sipas një termi politik dhe ku miti i shpellës së Platonit, zbath inferioritetin servil të kryeministrit me këdo të famshëm, mjaft që ai të vjedhë pak nga fama e tjetrit.

Grykësia sharake për famë prej lideri global, neverit normalen për të cilën kemi kaq nevojë, të mbetur qosheve të pasqyrimeve të pakta mediatike.

Lypet ethshëm një koalicion shpirtëror me bazë të gjerë ku vetnënshtrimi nga frika, trushpëlarja,  refuzohet dhe i lihet vend gjithëpushtetit të së vetmes fjalë. Liri.

Kontakto me Politiko në rast se: Mendoni se nuk shkruajmë Shqip Mendoni se kemi bërë shkelje etike Mendoni se kemi bërë CopyPaste Mendoni se kemi bërë FakeNews Doni të postoni nje Lajm