Marsel Lela
Një nga shëmbëlltyrat më të fuqishme në Bibël që Jezus Krishti ua jep farisenjve për t’u thënë se kishte ardhur një epokë e re dhe koha e tyre kishte perënduar, është ajo e ‘arnës së vjetër në rrobën e re dhe e verës së re në kacekë të vjetër’. Por kjo shëmbëlltyrë nuk flet vetëm për mbarimin e një epoke dhe nisjen e një tjetre. Ajo ka si qëllim të tregojë diçka edhe më të rëndësishme, që është pastrimi i të resë nga çdo njollë e së vjetrës.
Së fundi, Partia Demokratike ndërmori një nismë që parashikon rikthimin në selinë blu të ‘të vjetërve’, të cilët kanë kontribuar ndër vite për partinë e djathtë më të madhe në Shqipëri. Kjo nismë, përveçse e panevojshme, rezulton të jetë edhe kërcënuese për të djathtën në vend, e cila sot më shumë se kurrë gjakon t’u kthejë shqiptarëve sigurinë dhe dinjitetin e humbur në një krizë të stërgjatur, jo vetëm politike.
Largimi i Sali Berishës dhe ardhja e Lulzim Bashës në krye të Partisë Demokratike pritej që të krijonte një frymë të re tek PD-ja, por vëzhgues të jashtëm nuk ndajnë këtë mendim. Gara mes Bashës dhe Sokol Olldashit krijoi njëkrisje te demokratët duke e ndarë këtë parti në dy pjesë, ku figurat kryesore të saj nuk prodhonin dot entuziazëm ndaj benjaminit të Berishës.
Kjo krisje u thellua kur PD humbi zgjedhjet parlamentare të 25 qershorit 2017, një humbje që iu faturua Lulzim Bashës. Kështu nisi artikulimii kërkesave të njëpasnjëshme nga disa figura të njohura brenda Partisë Demokratike, për dorëheqjen e Bashës nga posti i kryetarit të partisë.
Palët u ndanë pro dhe kundër kryedemokratit, megjithëe askush nuk ishte në gjendje të thoshte se nga anon peshorja.
Njerëz të brendshëm të PD të njohur për qëndrime pro Bashës shpreheshin se kjo ishte një lojë e kurdisur nga të njëjtët njerëz që kishin kundështuar qeverinë Berisha, si edhe garën Basha-Olldashi në 2013-tën.Humbja e zgjedhjeve shihej nga ky grup si një mënyrë e mirë për të marrë partinë.
Kësisoj, fill pas kësaj krize brenda partisë, Basha do të niste ‘krasitjen’ nga trungu i PD-së të ‘degëve të thara’, ose thënë ndryshe, atyre që u bënë shkak për humbjen e demokratëve në zgjedhjet e 2017 për shkak të qejfmbetjeve të tyre personale apo politike.
Por pa u bërë as një mandat prej ‘spastrimit’ të Partisë Demokratike nga ‘armiqtë’ e brendshëm, Lulzim Basha dhe partia e tij kthehen në pikën zero. Si në një legjendë ballkanike ata thërrasin në mes të mjegullës së krizës politike të njëjtët njerëz që ‘punuan pas shpine’ për humbjen e PD.
Si kreu i partisë më të madhe opozitare në vend Lulzim Bashae di se një dështim i mundshëm do të ishte i fundit dhe fatali për të. Kësisoj ai duhet t’i ruhet eksperimenteve, pasi shtegu ku ato e futën PD ka të gjitha shenjat e pasigurisë. Bashës i mbetet, ose të kthehet te berishizmi full time, duke hequr dorë prej bashizmit në skenë dhe berishizimit në prapaskenë, dhe të ‘rithemelojë tënjëjtën PD’. Ose të bëhet kolegjial duke e kërkuar atë që nuk e arrin vetëm përmes një përfaqësimi ‘arturian’ (primus inter pares).
Asgjë nuk është më e lehtë për Bashën: PD e tij, nuk ngjiti. PD e Berishës pushoi së ngjituri në 2013-ën.
