Flash News

Evazioni fiskal i ‘Bankers’, lihet në burg CEO kinez dhe ish-drejtori

Përplasen dy makina në aksin Sarandë-Delvinë, 4 të plagosur

Alarm për bombë, Policia largon deputetët dhe mediat nga ndërtesa e Kuvendit të Kosovës

“Vullneti i popullit” dhe ironia e dorëheqjeve të komanduar

Përfundon pa ndryshime rinumërimi i votave në Durrës

KRYESORE

Shembja e teatrit, Rama flet për ‘Le Monde’: Informacioni i cunguar shndërrohet në një gënjeshtër të madhe

Politiko 1 Qershor 2020, 09:22
Shembja e teatrit, Rama flet për ‘Le Monde’: Informacioni i

Kryeministri Edi Rama ka folur për gazetën prestigjioze ‘Le Monde’, e cila pak ditë më parë e cilësoi një ‘akt barbar’ shembjen e godinës së teatrit Kombëtar në mes të Tiranës.

Sipas kryeministrit, kjo ngjarje solli zemërimin e partive opozitare që sipas tij organizuan një demonstratë  masive ku dy oficer të policisë të përfundonin në spital të plagosur, si dhe lajme të rreme.

Shkrimi në ‘Le Monde’

“Budallallëku dhe mençuria janë kaq të lehta për t’u kapur, po aq sa sëmundjet infektive”, ka shkruar William Shakespeare. “Pra, zgjidhini miqtë tuaj me kujdes”, shtoi ai. Dikush mund ta pyes veten se çfarë do të mendonte Shekspiri, virtuozi i madh i Teatrit për këtë fenomen të mjerueshëm që ne e quajmë sot dezinformim dhe epideminë e të pavërtetave.

Kështu që ai do të shqetësohej për të parë se sa gënjeshtra dhe lajme të cunguara po përhapen në botën tonë sot, duke kërkuar që e vërteta së pari të tërhiqet përmes baltës përpara se të dilte dhe pastaj të pushtonte, ndërsa faktet më pas duhet t’i nënshtrohen një kalimi të gjatë të shkretëtirës përpara se të arrinin në mënyrë të sigurt.

Në maj të vitit 2020, Këshilli Bashkiak i Tiranës urdhëroi njëzëri shkatërrimin e ndërtesës së ish-Teatrit Kombëtar në Tiranë, pas deklaratave të përsëritura për një kohë të gjatë nga agjencia kombëtare shqiptare përgjegjëse për inspektimin e ndërtesës, sipas të cilit kjo ndërtesë nuk ishte më e sigurt dhe më pas duhej të prishej, duke i hapur kështu rrugën ndërtimit të një Teatri të ri Kombëtar në të njëjtin vend.

Një kompleks i ndërtuar në vitin 1939

Ndërkohë që kishte filluar puna për prishjen e godinës së Teatrit, disa parti politike organizuan një demonstratë  masive ku për fatin e keq u përshkallëzua, duke bërë që  dy oficer të policisë të përfundonin në spital.

Nuk pati asnjë protestues të plagosur.  Ndërsa kritikët e projektit të ri, në realitet mjaft të paktë në numër, na akuzuan për fshirjen e një elementi jetik të trashëgimisë kombëtare dhe historisë kulturore. Ky është edhe një ilustrim i përsosur që tregon se si informacioni i cunguar në mënyrë të pashmangshme shndërrohet në një gënjeshtër të madhe, duke i shtuar kësaj fatkeqësinë e botës, siç e thotë aq mirë Albert Camus.

Ashtu sikurse shprehen edhe  ekspertët e trashëgimisë, të cilët janë shprehur me kalimin e kohës sa herë që ky argument kthehet në rendin e ditës, nuk kishte absolutisht asgjë jetike për këtë strukturë të shkatërruar, të ndërtuar në 1939-n si një vend argëtimi për forcat pushtuese italiane që jetonin në Tiranë gjatë Luftës së Dytë Botërore.

Një projekt i ri i paraqitur në vitin 2018

I ndërtuar me tallash të parafabrikuar dhe ashkla druri, misioni i tij ishte i përkohshëm. E vërteta të detyron: Ndërtesa e Teatrit Kombëtar asnjëherë nuk është klasifikuar si një monument i mbrojtur. Me gjithë këtë histori të zymtë, opozita politike shqiptare ka arritur të ndërtojë një legjendë sipas së cilës kjo ndërtesë e rrënuar, e projektuar dobët dhe pa unitet estetik ishte zemra dhe shpirti i kulturës shqiptare. Për ironi, disa prej tyre kur ishin në qeveri, kërkonin madje të ndërtonin një teatër të ri diku tjetër dhe ta shembnin për të ndërtuar një qendër tregtare në vendin e tij.

Duke marrë këtë informacion pa verifikuar faktet, shumë burime të medieve përdorën fjalë shumë të ashpra për këtë prishje si një ilustrim të tendencave autoritare, madje përdorën si krahasim edhe Hitlerin.

E gjitha kjo, pa verifikuar faktet dhe pa përmendur fare procesin e saktë të konsultimit publik me qytetarët që u zhvillua në lidhje me këtë teatër dhe që zgjati dy vjet e gjysmë. Planet për Teatrin e ri u zbuluan për herë të parë në një takim në 2018, i transmetuar edhe në televizion, me pjesëmarrjen e artistëve dhe të gjithë palëve të interesuara, gjithashtu edhe të autorit të projektit të ri, arkitektit danez me famë botërore, Bjarke Ingels.

Një projekt i ri i aprovuar nga shumica

Pasuan 12 konsulta publike të ndjekura nga zyrtarët e bashkisë së qytetit. U zhvilluan gjithashtu dhjetëra takime  gjithëpërfshirëse me institucione, aktorë të veçantë, krijues, prodhues, arkitektë, ekspertë të trashëgimisë kombëtare dhe akademikë. Përgjatë  këtyre dy viteve, një shumicë shumë e qartë e aktorëve shprehën marrëveshjen e tyre për projektin e një teatri të ri kombëtar: 101 artistë nga 103 anëtarët e Teatrit Kombëtar deklaruan mbështetjen e tyre përmes një peticioni, ku kërkuan ndërtimin e një godine të re në vendin e ndërtesës së vjetër.  Teksa këtë vit ne festojmë 100-vjetorin e shpalljes së Tiranës si kryeqytet të Shqipërisë, projekti i ri do të japë një kontribut pozitiv në peizazhin urbanistik të Tiranës, një qytet që ne e kemi modernizuar me sukses duke ruajtur, rivendosur dhe forcuar trashëgiminë arkitekturore, historike dhe kulturore të pamohueshme.

Rinovimi arkitekturor i Tiranës

Këto përpjekje madje janë shpërblyer përgjatë viteve me çmime të shumta ndërkombëtare, ku i fundit ishte çmimi prestigjioz Europian i Barcelonës për sheshin qendror të Tiranës si hapësira më e mirë publike e ndërtuar në Europë tre vjet më parë, në 2017. Duhet shtuar se ne sapo kemi mbaruar punimet e rinovimit total të Teatrit Kombëtar të Operas dhe Baletit, prej 12.000 metrash katrorë si dhe një teatër të ri multifunksional në qendër të qytetit, të pajisur me dy salla me 450 dhe 150 vende, pasi rikuperuan një zonë të vjetër industriale, të braktisur për 25 vjet.

Megjithatë për fat të keq, unë pres që një pakicë e parëndësishme, por aktive të vazhdojë të shpërndajë broshurat dhe deklaratat e rreme për një ndërtesë historike që nuk ka qenë asnjëherë.

Lexo edhe: Aurel Plasari: “Le Monde” një mijë e njëqind

Të fundit