Flash News

OP-ED

Pse ka frikë Rama nga koalicionet?

Pse ka frikë Rama nga koalicionet?

nga Alban Daci

Politika është matematikë dhe numra, dhe nëse numrat apo matematika nuk janë në favor, atëherë je i humbur. Rama, kishte ëndërr të merrte dhe të fitonte i vetëm zgjedhjet, të kishte të gjithë pushtetin për vetë, ose “tepsinë”, siç e ka quajtur herë me ironi e herë me mburrje pas 2013. Në fakt dëshira e Ramës nuk ka qenë vetëm në këndvështrimin politik për të pasur të gjitha privilegjet për vete, por dëshira e tij është një orientim personal për pushtet, për ta maksimalizuar e kontrolluar atë. Pra, Rama duket se ka dëshirën e madhe për ta maksimalizuar dhe për ta manipuluar pushtetin.

Shqipëria ka një të kaluar të tillë politike, duke sjellë në kujtesë regjimin, se ndoshta brezi i ri e ka harruar hijen e tij, që kishim vetëm një Parti që kishte të gjitha pushtetet. Në këtë këndvështrim, fitorja e madhe e Shqipërisë me rënien e regjimit ishte edhe pluralizmi politik e social. Kjo duke pasur parasysh faktin se Shqipëria deri në mbarimin e luftës të dytë kishte trashëguar formacione politike me histori e identitetit të veçantë që konfiguronin realitetin politik shqiptar si plural dhe me shumë ngjyra.

Pas, rënia së regjimit ky konfigurim, jo ndoshta me të njëjtën forcë filloi të prezantohej si pjesë e realitetin të pluralizmit të ri politik shqiptar. Monarkistë (Legalistët), Ballistët, Republikanët etj u bënë pjesë e rëndësishme e konfigurimit të ri politik.

Nëse analizojmë fillimet e tranzicionit shqiptar pas rënies së Regjimit, duke konsideruar e pranuar faktin se PS ishte vazhdimësi dhe reformim i PPSH (ky fakt i pranuar kohët e fundit me krenari për origjinën nga Gramoz Ruci, Edi Rama dhe Pandeli Majko), atëherë do të kuptojmë se të gjitha formacionet e tjera të pluralizmit politik kanë ardhur kryesisht djathtas që ishte deligjitimuar, censuruar e sulmuar nga ish PPSH e për pasoj duke qenë se PS është zgjatim i referormuar i saj nuk do të ishin shumë të dëshiruar.

Pak formacione të reja ka pasur nga e majta, që në fakt të gjitha janë fraksione të brendshme të PS për shkak të krizave, por që nuk kishin një identitet të njohur historik. Mund të përjashtohet për nga emri Partia Social Demokrate, e cila nuk ishte zgjatim i PS për shkak të historisë, por nuk kishte asnjë ndryshim me PS, sepse drejtuesi dhe themeluesi i saj u bë Skënder Gjinushi, ish ministri i arsimit i Ramiz Alisë.

Edi Rama e ka në ADN-në politike, dëshirën për të mos pasur pluralizëm politik as brenda në qeverisje, as në koalicion apo edhe në forma të tjera. Madje, me zgjedhjet e fundit lokale, PS shfaqin dëshirën, ashtu si ish PPSH për të pasur vetë të gjitha pushtetet.

Pra, reformimi i premtuar i PPSH në PS me ardhjen e Ramës në krye të kësaj force politike, duket sikur ka filluar procesi i regresit për të na rikthyer sa më pranë me të kaluarën dhe këtë kohët e fundit e kanë dëshmuar edhe me faktin se shumë ministra kanë lidhje të drejtpërdrejtë me të kaluarën si bijtë e  atyre që  kanë qenë drejtues e protagonistë të rëndësishëm të regjimit.

Rama u tall me koalicionin e gjerë që ofroi rreth vetës, sepse sapo siguroi tepsinë nuk i përfilli më për betejat e përbashkëta. Sot, PS ka një hall të madh, sepse e vetme nuk i fiton zgjedhjet dhe nuk ka asnjë subjekt tjetër që mund të bëjë koalicion për të arritur fitoren. Arsyeja që Rama nuk dëshiron formulën e koalicioneve është fakti, sepse të gjitha sondazhet e nxjerrin fitues koalicionin e Partisë Demokratike. Koalicionet jo vetëm që nuk janë antikushtetuese, por në një realitet politik si Shqipëria dhe për shkak të kaluarës e shëndoshin demokracinë dhe dobësojnë çdo lloj forme apo orientimi për të maksimalizuar apo për të monopolizuar pushtetin. Duke qenë se partitë janë të sanksionuara me kushtetutë si formacione vullnetarësh po ashtu mbi baza vullnetare, me programe apo strategji politike nuk mund t’i ndalojë askush ato të bashkohen me kë të duan në një koalicion parazgjedhor. Argumentet e dhëna na PS në lidhje me koalicionet nuk janë aspak argumente të natyrës kushtetuese, por akoma edhe më shumë, dëmtojnë e cenojnë rëndë frymën e pluralizmit politik të fituar me sakrifica.

Të fundit